Dziś opowiemy Ci historię spełnionych marzeń. Gościem Oplotków jest Justyna, która zgodziła się napisać dla nas kilka słów o swojej przygodzie z rękodziełem. Zapraszam serdecznie.
Cześć! Nazywam się Justyna i odkąd pamiętam, ciągnęło mnie do wszelkiego rodzaju sztuki i twórczego działania. Zaraził mnie tym mój Tato, który jest artystą grafikiem.Kiedy byłam dzieckiem, często zabierał mnie do swojej pracowni, dawał brystol, sadzał przed sztalugą i pozwalał się twórczo wyżywać 🙂
W tej samej pracowni, która istnieje do dziś i Tato do dziś w niej tworzy, znajduje się ciemnia fotograficzna. Z czasem zaczęło mnie do niej coraz bardziej ciągnąć. Dostałam stary (ale w doskonałym stanie!) analogowy aparat Minolta, czarno-białą kliszę i zaczęłam kolejną twórczą przygodę.
Fotografowanie pochłonęło mnie na lata, ukończyłam szkołę fotografii. Ten czas bardzo mnie uwrażliwił, zaczęłam inaczej spoglądać na świat, zauważać niewidzialne 😉 I jeszcze dalej, jeszcze głębiej poszukiwać możliwości realizacji. Studia ukończyłam na Wydziale Biologii. Tutaj wkład miała moja Mama, która jest lekarzem i dzięki niej bardziej twardo stąpam po ziemi 🙂
Studia jednak tylko utwierdziły mnie w tym, że moje dalsze życie musi mieć twórczy charakter. Podjęłam naukę w studio tatuażu. I tutaj wbrew pozorom historia staje się bardzo banalna, wcale nie różniąca się od tej, którą ma do opowiedzenia wiele z nas — rękodzielniczek. Zaszłam w ciążę, musiałam przerwać pracę i koniecznie znaleźć sobie nowe zajęcie. Rękodzieło było wprost idealne!
Jak marzenia stał się rzeczywistością
I tak w 2015 roku rozpoczęła się moja przygoda. Zaczęło się od niewinnego hobby, które w niedługim czasie przerodziło się w ogromną pasję. Szydełko i druty stały się przedłużeniem moich rąk, a zajęcie się tym zawodowo stało się moim marzeniem.
Z natury jestem osobą, która uwielbia podążać za głosem serca, realizować marzenia, nawet te na pozór nierealne, a takie mi się ono wówczas wydawało. Dlatego po urlopie macierzyńskim podjęłam próbę powrotu do pracy w studiu. Praca szła bardzo powoli, po takiej przerwie miałam wrażenie, że wróciłam do punktu wyjścia. Wróciło marzenie o rękodzielniczej działalności.
Pomimo ogromnych obaw, postanowiłam nie marnować więcej czasu i tak, kilka miesięcy temu, postawiłam wszystko na jedną kartę i z ogromnym zasobem energii i motywacji rękodziełem zajęłam się na dobre. Obecnie rozwijam się i uczę nowych umiejętności. Tworzę własną stronę internetową oraz linię autorskich produktów, które stanowią wypadkową rękodzieła i mojej drugiej pasji, jaką jest joga.
Zostanie nauczycielem jogi również znajdowało się na mojej liście marzeń, jednak łącząc jogę w moim biznesie, z powodzeniem mogę powiedzieć, że zrealizowałam je w nieco innej formie 🙂
Dlaczego ja?
Realizuję wizje i odpowiadam na potrzeby osób, które chcą mieć unikatowe, ręcznie robione produkty wysokiej jakości, z naturalnych materiałów. Zależy mi na tym, aby marka, którą buduję, była zgodna z naturą, pełna mojej miłości i pasji do obu dziedzin- rękodzieła oraz jogi. Tutaj hasło „Crochet is the new yoga” nabiera nowego znaczenia. Przekazuję je również na moich warsztatach, na które serdecznie zapraszam.
Obecnie pomoce do jogi są na etapie tworzenia, ale do śledzenia postępów oraz po resztę mięciuchów, które tworzę, zapraszam do mojego instagramowego świata – @juszka.handmade.
https://oplotki.pl/wp-content/uploads/2019/02/2.png10801080Karolina Brzuchalskahttps://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/06/nowe-logo-300x93.jpgKarolina Brzuchalska2019-02-13 06:19:062019-02-10 21:20:29JOGA DLA CIAŁA, JOGA DLA UMYSŁU
Pierwsze kroki na maszynie zrobiłam ok 2,5 roku temu…
Moja historia jest dosyć standardowa, mam dwójkę dzieci = urlop macierzyński, potem wychowawczy, a potem ogromna chęć zrobienia czegoś dla siebie, dla dzieci, zbudowania od podstaw czegoś nowego, własnego, innego…
Sklep z ciuchami to było moje marzenie od zawsze.… ale życie zweryfikowało, że to właśnie szycie na zamówienie jest w moim zasięgu.
Dodatkowo dwie córki w domu to doskonałe testerki moich produktów, a czasem nawet żywa reklama ;).
I tak szyłam dla nich, dla bliskich, dla koleżanek i dla dzieci z przedszkola… .
I tak powstała Jagga Zone:
Zaczęło się od czapek…
Moje pierwsze produkty to czapki i kominy, które cieszą się ogromnym powodzeniem, zwłaszcza wśród najmłodszych. Różnorodność wzorów i materiałów daje mi możliwość szycia zestawów z postaciami z bajek,
z modnymi motywami, w różnych kolorach, a wierzcie, to dla małego klienta jest bardzo ważne.
Wzory chłopięce, dziewczęce, gładkie lub pstrokate, czapki z pomponami lub bez – każdy może wybrać
to, czego tylko potrzebuje.
Jesienią tego roku, gdy wypuściłam kolejny zestaw czapek z najmodniejszym motywem minionego lata: czyli tukany i liście monstery – to cieszył się tak wielkim powodzeniem, że w ten sam dzień musiałam ogłosić sold out. Był to jeden z pierwszych, trudnych momentów dla Jagga|Zone – zamówienia spływały, a ja stawałam na głowie, żeby zdobyć jeszcze kilka metrów tego wzoru. Presja była duża, ale na szczęście wszystko się udało. Ponadto jeden z tych zestawów poleciał do Londynu:
Znalazłam też sposób na jesienną zmienność pogody i zaproponowałam jednowarstwowe, gładkie czapki „smerfetki”, które cieszą się ogromnym powodzeniem zwłaszcza wśród osób dorosłych. Takie rozwiązanie to super pomysł, gdy nie wiadomo co najlepiej ubrać na głowę.
Szycie wciągało mnie coraz bardziej
Następnie, rozszerzając swoją ofertę, wprowadziłam bawełniane spódniczki oraz komplety spódniczek dla mamy i córki. Folkowe wzory chwyciły od razu. Ten modny w sezonie wzór świetnie prezentuje się
w niejednej stylizacji. Pierwszy komplet uszyłam dla siebie i córek – gdy tylko w nim gdzieś wychodzimy to od razu wzbudzamy zainteresowanie i zyskuję rzeszę nowych klientów 🙂
Wszystkie zamówione spódniczki można samodzielnie projektować, wybrać dowolny wzór materiału, długość w zależności od potrzeb: mini, midi lub maxi, a także szerokość gumki, którą wszywam w pasie.
Późnej przyszedł czas na super nowość – Magiczna BALONOWA SUKIENKA. Doskonała dla każdej małej elegantki która chciałaby poczuć się wyjątkowo i magicznie, ponieważ balony nabierają kolorów gdy pada na nie słońce.
Od ubrań po… martwą naturę 🙂
A wiecie jakie są najwytrzymalsze kwiaty na świecie?
– Tulipany uszyte z materiału
Daje gwarancję, że nigdy ich nie przesuszycie, ani nie padną w wazonie 🙂
To doskonały prezent na wiele okazji. Są piękne, kolorowe, świetne na urodziny, imieniny, a także Dzień Mamy i Babci. Super sprawdzają się jako pamiątka wielu ważnych wydarzeń jak np. przyjęcie sakramentu Chrztu czy Komunii Św.
Czasami dostaje też indywidualne „życzenia specjalne”….
i tak dla zagorzałej fanki psów, a dokładnie Terierów Szkockich powstał bardzo elegancki „Timonek”:
A dla dwóch małych fanek sówek powstały dwie ślicznotki, które same zaprojektowały:
Z okazji Dnia Dziecka i zakończenia roku szkolnego proponuje mięciutkie poduszki ananasy i lody które można wziąć ze sobą na wakacje, kolonie, pod namiot czy na plażę:
Szycie okolicznościowe, czyli rękodzieło z innej perspektywy
Później pomyślałam że poducho-maskotki okolicznościowe, zwłaszcza z okazji Świąt Wielkanocnych i Bożonarodzeniowych to bardzo dobry pomysł. Produkcja ruszyła pełną parą!:
Gdy poznałam Agnieszkę, a później Dziewczyny ze stowarzyszenia Oplotki oraz całą ideę i zamysł projektu Oplotki.pl, otworzyły się przede mną nowe horyzonty.
W trakcie kilku bardzo inspirujących spotkań spojrzałam na rękodzieło z innej perspektywy, a zwłaszcza na rękodzieło dla wnętrz… Wtedy postanowiłam, że sama spróbuję stworzyć produkty które mogłyby być elementem wyposażenia mieszkań, sklepów, czy szkół…
Tak powstały, wygodne pufy xxl, wypełnione kulką styropianową , dopasowującą się do kształtu ciała:
Oraz mniejsze, okrągłe pufki które trafiły do szkoły językowej dla dzieci :
W późniejszym czasie uszyłam eleganckie, welurowe, poduchy dekoracyjne o kształcie gwiazdy, w 6 kolorach do wyboru: szarym, czarnym, beżowym, fioletowym, czerwonym i morskim. Niektórym może się wydawać że to świąteczny motyw, ale ja uważam, że są doskonałym, całorocznym dodatkiem i ozdobą do salonu lub do pokoików dziecięcych. Zobaczcie sami:
Od hobby do własnej działalności 🙂
Od maja 2018 roku założyłam swój fanpage na Facebooku i Instagramie, gdzie sprzedaję opisane produkty
i wiele, wiele innych. Niedawno Jagga Zone pojawiło się także na Pinterescie.
W niedalekiej przyszłości planuję dołączyć do sklepu internetowego na oplotki.pl oraz założyć własną stronę internetową. Pracuję także nad nowym produktem. To będzie coś zupełnie nowego, szyciowego, połączonego z ekologią i zdrowym trybem szycia tzn życia… 🙂 – Będzie to bardzo przydatny produkt w życiu codziennym – stay tuned !!
Serdecznie zapraszam do odwiedzenia moich miejsc w sieci:
Przyszłam na świat na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, czyli w czasach, w których umiejętności rękodzielnicze były niejako koniecznością. Miałam to szczęście, że w mojej rodzinie rękodzielników nie brakowało. Jedna babcia szydełkowała, druga robiła na drutach i szyła, mama nie zostawała za nimi w tyle, dorzucając do tego haft. Ba! Nawet mój tato wyszywał krzyżykami piękne obrazy i rysował. Z wielkim zainteresowaniem podpatrywałam swoich bliskich, a włóczki, kordonki, muliny były moim naturalnym środowiskiem.
Jednak z czasem rękodzieło przestało być konieczne i zaczęło znikać z domów coraz szybciej żyjących ludzi. Zaczęło też znikać z mojej głowy. Moje umiejętności nie szły w parze z ogromną potrzebą tworzenia, jednocześnie nie trafiłam na nikogo, kto chciałby mną pokierować, przekazać swoją wiedzę. Spotkałam za to wielu, którzy chętnie porównywali mnie z innymi i wydawali zwykle nieprzychylne oceny. Kiedy przemalowałam swoje meble, usłyszałam, że je zniszczyłam. Skleciłam jakąś ramkę z masy papierowej lub drewnianych patyków — to niepotrzebne śmieci. Haftowałam nierówno, szydełkowałam za ciasno… Lepiej, żebym przestała zajmować się bzdurami i zaczęła myśleć poważnie, o tym, co da mi utrzymanie.
Łatwo jest przekonać nastolatkę, że się do czegoś nie nadaje. Odpuściłam, co zaowocowało wieloma nietrafionymi decyzjami, frustracją, brakiem wiary w siebie, apatią, niezadowoleniem z życia i biernością wobec tego, co niesie los. Stałam się jedną z wielu szarych, nieszczęśliwych dorosłych osób.
Jak zmieniło mnie macierzyństwo?
I pewnie tkwiłabym w tej szarości do dziś, myśląc, że tak musi być i już. Ale zostałam mamą. Na początku zakładałam szybki powrót do pracy, okazało się jednak, że potrzeby moich dzieci są dla mnie ważniejsze niż kariera handlowca w usługach finansowych. Cieszyłam się, że mogę zostać w domu, skupić na rodzinie i maksymalnie wspierać rozwój moich dzieci. Zamiast stać się typową kurą domową, siedziałam z dziećmi na podłodze, ugniatałam przeróżne masy albo grzebałam palcem w plamie z farby i obserwowałam te małe istoty. Patrzyłam na ich otwartość, na odwagę, by próbować od nowa i jeszcze, i jeszcze. Na ich kreatywność i lekkość wychodzenia poza schematy, im przecież nieznane. I przede wszystkim na szczerą i beztroską radość z odkrywania nowych, nawet najbardziej błahych rzeczy — bzdur, jak nazwałby to jakiś „szary” dorosły. Obiecałam sobie, że zrobię wszystko, aby nie zgasić w nich tej ciekawości, odwagi i otwartości, ale żeby tak się stało, musiałam znaleźć je również w sobie.
Śmiało mogę powiedzieć, że powrót do rękodzieła rozpoczęłam na podłodze podczas beztroskiej zabawy z dziećmi. Czas jednak nie stał w miejscu. Dzieciaki podrosły i zapragnęły trochę więcej przestrzeni, ja z kolei oderwania się od dziecięcych spraw i rzeczy.
Jak odkryłam rynek online?
Dziękując za istnienie Internetu i przeklinając, że wcześniej go nie było, zaczęłam szukać technik, których mogłabym się nauczyć i użyć do wprowadzenia zmian w swojej głowie i w swoich wnętrzach. Poznałam podstawy wyplatania z papierowej wikliny, zainteresowałam się decoupage, przypomniałam sobie haft krzyżykowy oraz swoją miłość do przerabiania starych mebli. Wreszcie wzięłam szydełko i choć miałam bardzo długą przerwę, przekonałam się, że leży w ręce jak ulał, a ja mogę nim wyczarować, co chcę: koronkowe ozdoby na stół, ścianę, okno czy choinkę, kocyk do dziecięcego wózka, dywanik do łazienki, ciepłą opaskę czy szalik, wesołą czapkę dla dziecka, zabawkę czy koszyczek. Nie mogłam też przejść obojętnie obok wyplatania głównie makramy, ale koce z czesanki również skradły moje serce. Dziś, skupiam się głównie na dodatkach i ozdobach do wnętrz, a zdobyte dotychczas umiejętności pozawalają na dużą elastyczność i szeroki wachlarz możliwości.
Szukałam, próbowałam, porzucałam i zaczynałam od nowa. Sięgając po wszystkie te techniki, tworzyłam dla siebie i dla moich bliskich, nawet jeśli oni traktowali (i wciąż traktują) to jak zabawę lub inne bzdury. Z każdym kolejnym krokiem docierało do mnie, że to, co robię, nie każdemu musi się podobać, ale to nie znaczy, że nie ma w tym wartości lub że nie ma jej we mnie.
Długo zajęło mi dochodzenie do wniosku, że nie ucieknę od rękodzieła, że moja potrzeba tworzenia nie jest wynikiem chwilowego braku zajęcia czy wkraczającej na salony mody, a ogromną częścią mojej tożsamości. Ale już rozumiem, dlatego nie mogę tego tłumić, nie mogę również dawać wiary w słowa, że zajmuję się bzdurami.
Marzenia się spełnia!
Nie wiem jeszcze dokąd mnie to doprowadzi, ale podjęłam decyzję, aby spełnić marzenie, o którym przez długi czas bałam się nawet myśleć. Wciąż walczę z wieloma wątpliwościami. Czy potrafię? Czy wystarczy mi odwagi? Czy wystarczy mi sił? Czy znajdę ludzi, którzy jak ja potrafią w zwykłych, małych rzeczach dostrzec więcej? Może serce, duszę, ideę…
To wszystko jest w moim Zbiorze Bzdur i tym chcę się dzielić z innymi. Chcę zarażać innych miłością do rzeczy pięknych, wyjątkowych, stworzonych w sposób niebanalny. Chcę budzić w innych pasję i radość tworzenia i jednocześnie być wiarygodną wobec moich dzieci.
https://oplotki.pl/wp-content/uploads/2019/01/oplotki-zdjecie-bloga-szablon-poziom-2.png8001200oplotkihttps://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/06/nowe-logo-300x93.jpgoplotki2019-02-06 07:01:202019-02-04 16:31:31Zbiór Bzdur - czyli marzenie z rękodziełem w tle
Mam na imię Gosia, zajmuję się mozaiką. Bardzo dużo mówią o mnie te słowa:
dzieło rąk, góry, jaskinie, podróże (najchętniej na wschód), mozaika, las
Ponoć rękodzieło mam w genach 😉 dostałam je w spadku od moich dziadków, którzy na co dzień pracowali rękoma – babcia była krawcową, a dziadek zegarmistrzem i złotnikiem. Dziadek dodatkowo mnie inspiruje, gdyż swoją przygodę z zegarami i złotem rozpoczął po trzydziestce, co w tamtych czasach nie było wcale łatwe. Chwilę przed czterdziestką otrzymał dyplom mistrza i zmienił zawód. Też coraz częściej o tym myślę…
Kocham góry, naturę, las. Tam odpoczywam, ładuję akumulatory, poznaję siebie, zatrzymuję się, oddycham. Kocham też kolory – po szaro – czarnym okresie młodzieńczego buntu mój organizm – umysł i ciało zgłosiły zapotrzebowanie na spontaniczność, kolorowość i blask 🙂
Skąd wzięło się zamiłowanie do mozaiki?
Moja przygoda z mozaiką zaczęła się w Rosji. Podróże na wschód, poznawanie ludzi, kultury, języka to moja kolejna pasja. W ogóle niesamowite jest, jak moje pasje się zazębiają i prowadzą mnie przed siebie.
W Rosji spędziłam prawie pół roku na tzw. wymianie studenckiej. Jednym z moich ulubionych sposobów na krótkie zimowe dni było chodzenie do księgarń i buszowanie wśród półek z książkami. A że rękodzieło zawsze mnie pociągało to półki z książkami na ten temat były przeze mnie chyba najczęściej odwiedzane. Tak przejrzałam mnóstwo książek o szyciu, szydełkowaniu, drutach, wyklejankach i innych cudeńkach, o których chyba nikt w Polsce nie słyszał :). Tam też znalazłam książki o mozaice i od razu się w niej zakochałam :). Zauroczyły mnie kolory, blask szkiełek i tesser i fakt, że nadaje się potłuczonym kawałkom szkła, ceramiki czy innego surowca drugie czy jeszcze kolejne życie. W ogóle tam kupiłam książkę, która zachwyciła mnie swoim abstrakcjonizmem i pomysłowością – jak zrobić mozaikę ze skorupek jaj :)))).
Fascynacja czy sposób na życie?
Mozaika chodziła za mną po powrocie do Polski, aż w końcu zaczęłam szukać kogoś, od kogo się czegoś więcej dowiem i nauczę. Tak trafiłam do Ewy Zdanowskiej-Góry, która w Warszawie prowadzi warsztaty z mozaiki.
Na warsztatach u Ewy wykonałam swoją pierwszą pracę – jadąc na nie, wymyśliłam, że chcę coś zmienić w swoim życiu i stworzyć warsztatownię — miejsce, w którym będę mogła realizować się twórczo, pokazywać innym ile radości niesie praca własnych rąk, działać na rzecz lokalnej społeczności i wreszcie być sobie szefem.
Powstała wtedy nazwa mojej pracowni – Góra w chmurach… marzeń
Góry – ponieważ to moja druga obok rękodzieła ogromna pasja.
W chmurach – taki prawie rym :), a marzenia – bo to moje marzenie, do realizacji którego chcę dążyć.
Powstała też wizja logo i jego pierwsza wizualizacja 🙂
Od tamtej pory zaczęłam działać, ciąć, kleić, próbować. Czasem częściej, czasem rzadziej ,ale mozaika pojawiła się w moim życiu i zagościła w nim na dobre.
Małymi krokami do… – jak rozwijała się moja mozaikowa przygoda
Na początku tworzyłam nieduże formy: podkładki pod kubki, małe breloczki, zakładki do książek:
Zaczęła mi kiełkować myśl, że chcę spróbować wyjść z mozaiką na zewnątrz, zobaczyć jak na nią reagują znajomi i nieznajomi, czy jestem w stanie o niej mówić, zachęcić do wykonania pracy, do stworzenia czegoś z „niczego”.
W maju 2018 nadarzyła się okazja wyjścia z domowego zacisza. W ramach Getaway Outdoor Festival we współpracy z moim klubem jaskiniowym (Wielkopolski Klub Taternictwa Jaskiniowego) na stoisku wspomnianego stworzyliśmy razem z gośćmi festiwalu mozaikę – wariację na temat Getaway Outdoor Festival.
Odzew był naprawdę przemiły. W ciągu dwóch festiwalowych dni, dzięki pracy wielu gości, stworzyliśmy prawie całą mozaikę. Były osoby, które trzeba było zachęcić i namówić do pozostawienia swojego fragmentu. Były takie, które spędziły u nas na stoisku parę ładnych minut, wkręcając się w zabawę, a także takie, które zaglądały kilkukrotnie, żeby sprawdzić stan wykonania pracy 🙂 Także kilkoro moich klubowych znajomych odkryło w sobie pasję do mozaikowania :).
W poszukiwaniu swojego miejsca…
Ta atmosfera popchnęła mnie, żeby próbować dalej. Szukałam tylko odpowiedniego miejsca, czekałam na kolejną, odpowiednią okazję. I tak pewnego dnia w lipcu 2018 wpadłam na informację, że fundacja, którą bardzo lubię i zawdzięczam mnóstwo ważnej i ciekawej wiedzy, otwiera swoje lokum. W czasie ciąży chodziłam do nich na bezpłatne warsztaty i postanowiłam, że w ramach podziękowania i prezentu stworzę razem z gośćmi, którzy pojawią się na uroczystym otwarciu, logo Fundacji Cali Mali. To był impuls 🙂 myśl, która się nagle pojawiła i nie chciała wyjść z głowy. Pewnie nie bez znaczenia był fakt, że kolory logo Całych Małych są takie piękne i wdzięczne, że po prostu nie mogłam się oprzeć stworzeniu tej mozaiki 🙂
I tak powstała kolejna praca – mozaikowe logo fundacji Cali Mali.
Fundacja zajmuje się rozwojem małych dzieci – od urodzenia do kilkulatków. W związku z tym, że w mozaice potrzebny jest klej, pracę wykonywali głównie rodzice. Małe dzieci radziły sobie jednak po swojemu 🙂 wskazywały element który chcą przykleić, jak również miejsce gdzie ma się znaleźć i z moją lub rodziców pomocą dokładały swoją cegiełkę. Było też kilkoro starszaków – oni już samodzielnie mogli porwać się magii mozaikowania 🙂
Po kilku dniach dokończona przeze mnie praca trafiła w ręce założycielek Całych Małych, cieszy oko i przypomina o tym ważnym dniu otwarcia nowego lokum.
Ten projekt dał mi bardzo dużo radości i kolejne doświadczenia w pracy z mozaiką i z dzieleniem się wiedzą o niej. Bardzo podoba mi się idea tworzenia czegoś razem – uzupełniania się, współpracy, pokazywanie, że nawet jeśli ktoś dołoży tylko jeden kafelek, to jest twórcą czegoś większego.
Potem była chwila oddechu od większych projektów, za to pojawiły się w mojej głowie leśne klimaty. Postanowiłam stworzyć tabliczkę adresową inspirowaną tematyką lasu, która w niedługim czasie trafiła w dobre ręce na ulicę Leśną 1.
Kolejno nastąpił spokojniejszy moment w twórczości widocznej fizycznie, ale głowa cały czas szperała, tropiła, obserwowała- trwały poszukiwania czegoś, co mnie zainspiruje
I jak to bywa – najciemniej jest pod latarnią 🙂
GÓRY!!!! Mozaikowe GÓRY :)))
Przyszła mi na myśl idea mozaikowych gór – zorganizowałam wycinki ze sklejki i zaczęłam działać. W końcu nazwa pracowni i pasja zobowiązują 🙂
Najpierw w głowie, a potem w rzeczywistości, powstały produkty z linii związanej z górami:
stojąca góra, podstawki górskie, świecznik, brelok na klucze
Na specjalne zamówienie Wielkopolskiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego stworzyłam górskie statuetki dla klubowiczów z okazji 50 lecia ich działalności oraz z okazji 50 lecia odkrycia jaskini Bańdzioch Kominiarski w Tatrach Zachodnich.
Z potrzeby serca zaangażowałam się na miarę swoich sił i możliwości w akcję Góry dla wcześniaków w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.
Na charytatywnych aukcjach zostały wystawione moje górskie prace – w tym mozaikowa góra z sercem.
Mozaikowa góra z sercem jest także bohaterką pierwszego filmu, który pokazuje, jak wygląda praca nad stworzeniem mozaiki 🙂
Górska akcja trwa i myślę, że trwać będzie długo. Mam już mnóstwo pomysłów na użycie nowych materiałów, na personalizację, wprowadzenie nowych kolorów, struktur.
Co poza górami w mozaice?
Chcę iść dalej, chcę się rozwijać, tworzyć nowe prace, w których będzie widoczna moja pasja, radość, blask, w których będzie się odbijało światło ognia, świec, kominka, nocnej lampki, lampy naftowej, czołówki czy latarni morskiej ….
Chcę próbować nowych technik, materiałów, wzorów, chcę tworzyć to, co dusza podpowie …
Chcę stworzyć miejsce, w którym każdy chętny będzie mógł zatrzymać się chwilę nad sobą, zrobić coś własnymi rękoma, uwierzyć we własne możliwości i zdolności.
Chcę kiedyś powiedzieć mojej córce, że zdecydowałam się iść za głosem serca i za tym, co czuję oraz, że mocno jej kibicuję w marzeniach i planach choćby były nie wiem jak niecodzienne i odjechane …
Nigdy nie rezygnuj z tego, o czym nie możesz przestać myśleć nawet na jeden dzień
Przeczytałam ostatnio ten cytat autorstwa Churchila i tym bardziej nie mogę przestać o mozaice myśleć.
https://oplotki.pl/wp-content/uploads/2019/01/mozaikowy-talerz-1.png1200800Karolina Brzuchalskahttps://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/06/nowe-logo-300x93.jpgKarolina Brzuchalska2019-01-30 20:13:222019-02-05 09:09:24Małgosia - NIGDY NIE REZYGNUJ Z MARZEŃ
Od zawsze lubiłem coś tworzyć. Pamiętam, jak byłem dzieckiem, podłączałem małą żaróweczkę pod
baterię 9V, obserwowałem, jak żarnik się rozgrzewa i zaczyna świecić. Rozkręcałem, co się dało, a były
to piękne czasy gdzie nakręcany budzik był jak skrzynia ze skarbami – krył w sobie zębatki,
przekładnie, sprężynki i wiele innych niespodzianek. Podstawowe prawa poznawane za pomocą
wszystkich zmysłów. Jako dziecko nie lubiłem książek, ale pasjonowało mnie wszystko. Dwa kabelki,
bateria i żarówka uczyły co to jest obwód elektryczny, językiem sprawdzało się baterie. Świat do mnie
mówił, snuł niekończące się opowieści.
Ołówek często gościł w mojej dłoni. Podczas rysowania, człowiekowi towarzyszy dziwne uczucie:
nagle świat zwalnia, wszystko wokół jest jakby cichsze, a uwaga skupia się na kartce. Biała, pusta
kartka po kontakcie z ołówkiem zaczyna ożywać, chce coś powiedzieć odbiorcy, coś przekazać.
Przestaje być neutralna – to magia, którą odczuwam do dziś.
Jak każdą młodą osobę fascynowały mnie tez komputery. To, że można się dzięki nim zrelaksować
przy grach, ale także i tworzyć. Programy graficzne pozwalały osiągać efekty takie, jakie podziwiało się
tylko w gazetach. W tamtym okresie wojsko stawiało bardzo na rozwój technologiczny, dzięki temu
informatyzacja trafiała do firm, a także do naszych domów. Wszystko tak szybko się rozwijało, że
kolejnym krokiem mojej edukacji były studia Informatyczne- oczywiście specjalizacja Grafika.
Studia, jak to studia przepełnione matematyką, teorią i wieloma innymi tematami, które rozwinęły
we mnie umiejętności logicznego myślenia, działania sekwencyjnego, ale nie zbliżały do sztuki. Po
roku dziennych przeniosłem się na zaoczne, zacząłem też pracę w zawodzie. Nie było łatwo, młody
grafik nie jest atrakcyjny na rynku, ale upór i ciągła praca nad poprawa umiejętności zaowocowały
stanowiskiem Grafika.
Wszystko dobrze się rozwijało, powoli spiąłem się po drabinkach kariery zawodowej. Mogłem
zmieniać pracę na lepszą, mogłem wybierać sobie zlecenia. Było dobrze, a nawet bardzo dobrze.
Długie godziny spędzane za biurkiem w pracy, potem kolejne spędzone przed biurkiem w domu (bo
przecież to nie była tylko moja praca, ale i moja pasja więc poświęcałem jej dużo czasu) odbiły piętno
na moim kręgosłupie. Bóle nasilały się, były coraz dłuższe, a kolejne terapie nie przynosiły skutku. Nie
byłem w stanie przesiedzieć 3 godzin a co dopiero 8 czy więcej.
Pamiętam, że wtedy dostałem od swojej dziewczyny (dziś Narzeczonej) wiertarko/wkrętarkę oraz stół
roboczy. Obudziło się we mnie dziecko. Zacząłem kupować inne narzędzia, do stołu montowałem
ręczną wyrzynarkę i takim o to zestawem zrobiłem pierwsze krzesło. Znowu poczułem pod palcami
słowa, to drewno do mnie mówiło.
Moja Narzeczona uwielbiała sowy, zanim nastała na nie moda. Jeden z pierwszych naszyjników jaki
zrobiłem to była właśnie sowa, wyrzeźbiona w drewnie. Toporna, bez uroku, ale była. Kolejna już
poleciała do Londynu – tak o to powstał mój produkt wizytówka. Drewno zacząłem łączyć z żywicą,
robić formy, uczyć się polerowania. Wiele prób i testów aż do efektu gdzie ludzie zaczęli się tym
zachwycać i kupować.
Dziś czuję, że ból pleców był takim moim wewnętrznym głosem, a raczej krzykiem. Coś we mnie
chciało mi powiedzieć, że odszedłem od tego, co było dla mnie zawsze cenne. Grafika cyfrowa to tylko
zapis binarny, który można w nieskooczoność kopiować. Brakowało mi tego dotyku, tego, że to co
robię, robię rękami i każdy naszyjnik z sową może być podobny, ale nigdy nie jest identyczny.
Brakowało mi zostawiania własnej duszy w przedmiocie, tak jak to robię teraz.
To moja historia, poznaliście mnie, poniżej możecie mnie odwiedzić i zobaczyć, co tworzę. Wielu
moich Klientów łączy się ze mną poprzez moje prace i tak o to stajemy się znajomymi – wiem co się
dzieje w Ich życiu – kiedy zdają prawko, że od 3 lat już nie palą, poznaję Ich prace. Rękodzieło to coś
więcej niż przedmiot, to taka nić pomiędzy dwoma osobami. To jest właśnie magia.
https://oplotki.pl/wp-content/uploads/2019/01/bottom.png305843Karolina Brzuchalskahttps://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/06/nowe-logo-300x93.jpgKarolina Brzuchalska2019-01-22 15:01:442019-01-30 20:15:41Piotrek - Gdy świat do Ciebie mówi
Tak często wspominam o tym programie, że zasłużyłam sobie na lawinę pytań. Nie zwlekając – zebrałam odpowiedzi…i garść słów od siebie w jednym tekście.
Co to jest SOMBA (Sigrun’s online MBA)
SOMBA to dwunastomiesięczny (tak! Dobrze czytasz! Caaały rok) online program wzrostu dla przedsiębiorców. Mogę śmiało stwierdzić, że dedykowany jest dla przedsiębiorczyń, jako, że mentorka – Sigrun otwarcie promuje go jako część strategii w szerszej misji inspirowania równości płci zarówno w biznesie, jak i w finansach (tak – przerażająco niski odsetek kobiet trafia na sam szczyt, bo zbyt łatwo dajemy sobie podcinać skrzydła).
Program bazuje na wykorzystaniu osobistych zasobów, umiejętności, wartości i celów każdego z uczestników (tak, panowie też dołączają do tego programu – nic dziwnego – tyle konkretu w jednym miejscu to rzadkość na rynku produktów cyfrowych) i zbudowaniu modelu biznesowego skrojonego do potrzeb każdego z nich. Nie sztuką jest skopiować coś, co działa dla innych, bo prawdopodobnie i tak nie odnajdziemy się w takiej rzeczywistości – sztuką natomiast jest stworzyć dla siebie taki model, w którym finanse będą dopełnieniem poczucia misji, działania w imię wartości, które są dla nas kluczowe. Biznes, w którym możemy się rozwijać, wzrastać, z czasem możemy generować miejsca pracy i rozwijać zespół – to inwestycja na długie lata. W pełni zgadzam się z autorką, że nie tworzy się takich rozwiązań w tydzień, czy miesiąc. Rok to odpowiedni czas, żeby dać sobie przestrzeń na eksperymentowanie, badanie i konstruktywną krytykę. Sama zainwestowałam kolejny rok w programie SOMBA, bo wiem, że tutaj rozwijam biznesowe skrzydła, znajduję kluczowe partnerki i społeczność, która kieruje się podobnym zestawem wartości w biznesie, pomimo, że działa w zupełnie innych branżach.
Co zadziałało na początku
Nie mogę pominąć ważnego etapu – początkowej fascynacji narzędziami. LBA – czyli Lifestyle Business Library, jak nazwano stronę z wszystkimi video-tutorialami, plikami pdf, narzędziami, gościnnymi szkoleniami, wywiadami i webinarami – dostępna jest od momentu wejścia dla wszystkich uczestników programu. Można porównać ją do szwedzkiego stołu. Za każdym razem, kiedy potrzebujesz popracować nad konkretnym aspektem swojej działalności – znajdziesz tam odpowiednie „danie”. Nie sztuką jest nałożyć na talerz tyle, że połowa trafi do kosza – sztuka to wybrać co smaczniejsze kąski, których Twój organizm aktualnie potrzebuje.
Ja byłam głodna…
Głodna wiedzy, narzędzi, głodna pracy nad moimi przekonaniami, chciałam ruszyć z miejsca. Pochłaniałam mięsiste kęsy wiedzy i dopychałam deserem inspirujących wywiadów. Z zapartym tchem śledziłam rozwój działalności pozostałych uczestników programu. Co najcenniejsze – kipiałam pomysłami (które skrzętnie notowałam i do dziś wykorzystuję), ale realizowałam (pod okiem mentorki i bardziej doświadczonych członków społeczności) te, które pozwalały na wzrost, a nie bezsensowne rozproszenie.
Jak kawa po deserze…No overthinking, just action!
Nie chodziło o to, żeby stać się chodzącą biblioteką, ale raczej poznać możliwości…bo równolegle do pochłaniania videotutoriali, pracowałam nad swoją strategią podczas comiesięcznych Mastermind Calls i cotygodniowych Q&A’s. Co miesiąc spotykamy się podczas dwugodzinnej rozmowy na żywo, która pozwala „wskoczyć” na tzw. Hot seat. To nic innego jak możliwość zadania swoich pytań Sigrun (tak – ten stały dostęp do mentorki jest kluczową zaletą programu) na forum grupy – dzięki temu nie tylko ona, ale i cała społeczność jest zaangażowana w udzielanie podpowiedzi strategicznych i praktycznych rad. Cotygodniowe Q&A’s to dedykowany post, pod którym można zadawać bieżące pytania, na które odpowiedź – znowu na forum grupy, daje stałe, regularne wsparcie.
Niby logiczny mechanizm – ale w moim przypadku to był klucz do sukcesu. Regularność spotkań, świadomość, że ani jedno pytanie nie pozostanie bez odpowiedzi, każdy moment zatrzymania, zastanowienia jest pretekstem do wsparcia grupy bardziej i mniej doświadczonych kolegów z SOMBA – to daje stałą energię do parcia do przodu, eksperymentowania, szukania optymalnych rozwiązań na każdym etapie rozwoju działalności.
Konkrety, kobieto! Konkrety!
No dobra, ale mogę tak sobie wychwalać i wychwalać, ale póki nie mam dla Ciebie namacalnych dowodów sukcesu, to mogę tak mówić o każdym programie pracy online. Sama nie odczuwałam tych małych kroków, które z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień pchały mnie do przodu, ale kiedy zebrałam je w takie podsumowanie całego dotychczasowego okresu pracy w SOMBA, bez cienia wątpliwości zdecydowałam się na kolejny rok pracy w tym programie.
Po kolei
Do programu po raz pierwszy przystąpiłam we wrześniu 2017 roku – szukałam narzędzi promocji moich warsztatów szydełkowania i podskórnie czułam, że możliwości „onlajnu” niosą „jakieś” możliwości. Szybko zorientowałam się, że to, co robię to jedynie wycinek moich możliwości! Oczywiście narzędzia promocji zadziałały i z radością organizowałam kolejne spotkania przy pełnym składzie…to jednak tylko rozochociło do eksperymentowania. Dzięki poradom społeczności skupiłam się w 100% na klientkach. Nauczyłam się słuchać ich pytań i potrzeb i przekładać je na język produktów i usług. W ten sposób w odpowiedzi na bolączki osób, którym warsztat stacjonarny był za daleko, w nieodpowiednim czasie, albo po prostu dla tych, którzy nie mieli możliwości zorganizowania opieki dla swoich pociech w tym czasie – stworzyłam kurs szydełkowania online. Kiedy wszyscy pukali się w głowę wskazując na multum bezpłatnych szydełkowych video-tutoriali na Youtubie – ja z powodzeniem sprzedawałam kurs i zbierałam opinie zadowolonych uczestniczek.
Rok 2018 upłynął na budowaniu kolejnych produktów cyfrowych na bazie aktualnych potrzeb klientów, promocji i sprzedaży, a w „off-lajnie” coraz to nowi partnerzy zgłaszali gotowość do wspólnych projektów, o których jeszcze kilka miesięcy wcześniej nawet mi się nie śniło. Dzięki zaproszeniu dewelopera przez pół roku testowałam formułę OPLOTKI POP-UP – czyli tymczasowego centrum spotkań rękodzielniczych, fizycznej przestrzeni inspiracji, eksperymentowania i wymiany informacji (Zajezdnia), przestrzeń pracowni stała się miejscem wydarzeń wykraczających poza ramy rękodzieła – łączyłam siły w misji inspirowania kobiet z przedstawicielkami kompletnie innych zawodów (Wieczór autorski Edyty Niewińskiej – Premera powieści „Pod Powierzchnią”) Wystąpiłam jako prelegentka podczas Poznańskich Dni Przedsiębiorczości (PDP 2018), jako panelistka podczas Wielkopolskiego Kongresu Kobiet oraz Ogólnopolskiego Kongresu Kobiet, a wraz z zespołem OPLOTKI wzięłam udział w Międzynarodowym Festiwalu Kultury Dziecięcej – Pacanów 2018.
Od szydełkowania do inspirowania
Ośmielona sukcesami zaczęłam snuć plany rozwoju marki OPLOTKI. Jako, że od początku jej flagowym hasłem było „rękodzieło dla wnętrz”, zaczęłam rozglądać się za innymi dziedzinami handmade’u. To podczas jednej z Mastermind Calls uświadomiłam sobie, że u mych stóp leży świetny model biznesowy, który jednak niemożliwy jest w pojedynkę. To SOMBA zmieniła moje podejście do pracy w grupie. Z tradycyjnego modelu pracodawca-pracownik gładko przechodziłam do modelu partnerskiego. Mój osobisty sukces ośmielał rękodzielników, którzy ochoczo dołączali do różnego rodzaju projektów – zarówno online ( np. grupa facebookowa „Oplotki and Friends Jak zarabiać na rękodziele”, gdzie rękodzielnicy dzielą się wiedzą i doświadczeniem oraz szukają partnerów do większych projektów artystycznych), czy offline (projekt POP-UP – czyli funkcjonująca przez pół roku pracownia-showroom, gdzie prezentowaliśmy wspólnie najróżniejsze dziedziny rękodzieła i wiele innych, o których wspominam dalej w tekście).
Podczas jednej z rozmów w trakcie SOMBA Mastermind Calls uświadomiłam sobie, że moje błahe z pozoru rękodzieło jest w gruncie rzeczy nośnikiem takich wartości, jak poszanowanie pracy rąk ludzkich, chęć rozwoju i profesjonalizacji rękodzieła, osobiste dążenia przedsiębiorczych mam, zwłaszcza w okresie po-macierzyńskiej „dziury” w CV. Zobaczyłam to, co podskórnie czułam – i nauczyłam się to komunikować. Oplotkowe warsztaty rękodzieła, kursy rękodzieła online (tak, na przestrzeni czasu pojawiały się kolejne, które z sukcesem sprzedawałam – nie tylko moje – szydełkowe, ale osób, z którymi dzieliłam się know-how w ramach grupy mastermind – np. kurs makramy) stały się miejscem dyskusji, wzmacniania kobiet w ich dążeniach, a namacalne dowody ich możliwości (każda nowa umiejętność rękodzielnicza owocowała coraz to lepszą pracą) cegiełka po cegiełce budowały ich poczucie sprawczości i ośmielały do snucia przedsiębiorczych marzeń.
Poszło w eter
Zbudowana tą myślą postanowiłam dzielić się takimi refleksjami na większą skalę. Poczułam, że tak, jak podczas warsztatów możemy opowiadać o swoich sukcesach i porażkach i wspólnie je analizując wyciągać konstruktywne wnioski, tak narzędzia internetowe mogą zmultiplikować ten przekaz, aby trafiał do jak najszerszego grona kobiet potrzebujących motywacji, wsparcia, praktycznych wskazówek. Ruszył podkast OPLOTKI. Po serii moich wynurzeń, które potraktowałam jak najszczerszą biznesową spowiedź i podsumowanie wszystkich dotychczasowych prób i błędów, zaczęłam zapraszać rękodzielniczki, przedsiębiorczynie, artystki, ale też i inspirujących panów – wszystkich, którzy moim zdaniem mogą pomóc kobietom podążać za ich potrzebami, marzeniami, przedsiębiorczymi zamierzeniami. Oczywiście – gdyby nie SOMBA i techniczne know-how, mogłabym tylko pomarzyć o zaplanowaniu takiego dużego przedsięwzięcia. Technikalia – to jednak chyba najmniejsza bariera – większość blokad było u mnie w głowie. „Czy się nadaję”, „czy ktoś tego będzie słuchał”, „czy mój głos jest ok” …. i tak dalej… i znowu w programie otrzymałam najlepsze wsparcie, jakiego wtedy było mi potrzeba = skok na głęboką wodę! Wzięłam udział w tzw. On-air coaching – a to nic innego, jak sesja 1-1 z Sigrun, ale taka, która trafia później „na antenę” jako odcinek jej podkastu. Ja oczywiście ciągle pełna byłam wątpliwości, ale ostatecznie nie jeden, ale aż trzy ( odcinek 125,odcinek 151 i odcinek 208,) uświadomiły mi, że nie ma czego się bać! Zamykając zgrabnie temat podkastowania – chciałam tylko wyznać, że coś, czego bałam się, jak ognia, co budziło mnie w nocy zimnym potem obaw i kompleksów, poczuciem, że powinnam, z jednej strony i olbrzymim, nieracjonalnym strachem, z drugiej…jest teraz rutyną codzienności. Przyjemną rutyną. Nie będę Cię oszukiwać – to masa pracy i gdyby – znowu – nie konkretne wskazówki w bibliotece SOMBA na temat automatyzacji procesu, nie robiła bym nic innego, niż podkast…a przecież nie o to chodzi…Teraz z dumą mogę Cię zaprosić do przesłuchania wywiadu, którego udzieliłam w podkaście mojej mentorki – SIGRUN SHOW – tym razem już nie jako pełny obaw „świeżak”, ale pewna siebie przedsiębiorczyni i (tadam!) podkasterka (Tutaj znajdziesz odcinek).
Podkast to nie wszystko
Wspomniany wyżej odcinek podkastu został nagrany w formie video i niedługo potem zobaczył światło dzienne na platformie YOUTUBE. I tu po raz kolejny praca nad mindsetem w programie SOMBA pozwoliła mi bez obaw i wygórowanych oczekiwań wkroczyć na tą platformę z pozytywnym nastawieniem i gotowością do eksperymentowania. Nie będę Ci opowiadać historii prób i błędów – bo ten proces ciągle trwa– ale już teraz wiem, że nie znalazła bym czasu na takie eksperymenty, gdyby nie cenna lekcja w programie SOMBA – zaczynaj kolejny projekt, kiedy poprzedni stanie się automatycznym procesem.
Kropla drąży skałę
Kiedy rozpoczęłam pracę w SOMBA, trochę irytowało mnie, że nie mam dostępu do wszystkich modułów programu. W przeciwieństwie do biblioteki, gdzie wszystkie treści dostępne są na „dzień dobry”, moduły programu SOMBA (choć fizycznie dokładnie na tej samej stronie internetowej) są uwalniane stopniowo. Dopiero teraz, kiedy śmiało „buszuję” we wszystkich modułach, wiem, że to było najlepsze, co można zrobić. Nie rozpraszałam się np. aspektami budowania zespołu, kiedy był dla mnie odpowiedni czas, żeby przemyśleć strategię i główną misję działalności. Trudno zajmować się pisaniem książki i myśleniem o szeroko pojętym „liderstwie”, kiedy zmagasz się z poczuciem własnej wartości i masz problem z prawidłowym wycenianiem swojej pracy. Oj, jak teraz jestem wdzięczna za to „nieprzytłoczenie” wiedzą i dozowanie jej proporcjonalnie do moich potrzeb i możliwości wykorzystania.
Dawaj, dawaj, dawaj, żeby móc brać
W dłuższej perspektywie SOMBA nauczyła mnie masy mechanizmów, które ciężko przypisać konkretnym modułom lub tutotrialom. Jednym z takich właśnie sposobów pracy, który wywrócił moje myślenie o zarabianiu do góry nogami była idea dawania. Rozdaję porady szydełkowe w bezpłatnej grupie (Szydełko-Nauka-Oplotki), rozdaję wiedzę i doświadczenie w grupie dla rękodzielników (Oplotki and friends – Jak zarabiać na rękdziele), im więcej daję, tym więcej otrzymuję w zamian.
Karma wraca
BZDURA?! Jeszcze dwa lata temu pukała bym się w głowę – tak, jak pewnie Ty teraz. Jednak już wiem, że wiedza, umiejętności, którymi się dzielę bezpłatnie, daje klientom najlepszą próbkę moich możliwości. I oczywiście TAK!– są tacy, którzy tylko biorą i odchodzą, ale wiesz co? To nie są moi „wymarzeni klienci”. Ci idealni zostają po więcej i kupują kolejne produkty, bo tworzę je właśnie dla nich. Jak myślisz, dlaczego tak pokochałam swoją robotę?
Co dał mi program?
Mogła bym powiedzieć krótko – dochód. Bo w gruncie rzeczy inwestycja zwróciła się już dawno. Ale tyle powiedzieć – to jak NIC nie powiedzieć. SOMBA dała mi trwałe narzędzia, wydobyła ukryte kompetencje i wtłoczyła taką porcję poczucia własnej wartości, że nie ma dla mnie wyzwań zbyt śmiałych, zadań zbyt trudnych i terminów zbyt odległych.
Dwa kółka, czy cztery?
To trochę, jak z jazdą na rowerze. Dopóki nie potrafisz, zastanawiasz się, „jak oni to robią”, ale kiedy już Cię nauczą… tego nie da się cofnąć…i lada chwila chcesz już jeździć autem! Praktyczne narzędzia, mechanizmy biznesowe, zautomatyzowane procesy, zestaw wartości … mogła bym tak bez końca. Tego nie da się „oduczyć”. To zostaje – jak fundament. Nawet po największej burzy.
Dla mnie społeczność w programie SOMBA to taka trochę biznesowa rodzina. To tam opłakuję porażki, by znaleźć pokrzepienie i pomoc w wyciąganiu wniosków („Failure is feedback” to jedna z wielu maksym, która na dobre utkwiła mi w głowie), to tam spieszę donosić o małych i dużych sukcesach. To tam znajduję odpowiedzi na nurtujące mnie pytania i dyskutuję nad małymi i dużymi wątpliwościami.
Nie tylko online
Choć z definicji SOMBA to program budowania i skalowania biznesów online, to mimo wszystko, nie tylko tyle. Ogrom pracy nad szeroko pojętym mindsetem – w moim przypadku przełożył się na sukcesy w „offline”. Specyfika mojej działalności to w dużej mierze spotkania osobiste, praca z ludźmi, namacalne rękodzieło. Pewność siebie, świadomość, z jakim klientem chcę, a przede wszystkim NIE CHCĘ pracować, nauczyła mnie komunikowania tego światu. Odzyskałam czas, balans między pracą a domem i z dumą mówię o sobie „przedsiębiorcza mama”. Dzielę się informacją o programie SOMBA, bo stanowczo za mało jest nas w biznesie. Stanowczo za mało kobiet odnosi spektakularne sukcesy, a nawet jeżeli już tak się dzieje…za mało nas potrafi o tym głośno mówić.
Teraz, albo nigdy
Nie wiem, na jakim etapie swojego życia i działalności zawodowej czytasz ten tekst. Jeżeli szukasz odpowiedniego czasu, żeby zacząć pomagać swoim marzeniom…to rozczaruję Cię -najlepszy czas już był! Dawno temu! Jedyne, co Ci pozostało…to TU I TERAZ.
Jeżeli chcesz ode mnie otrzymywać informacje o tym, kiedy Sigrun ponownie otwiera drzwi do programu SOMBA zapisz się TUTAJ, a jeżeli czujesz, że Twoje marzenie to własny biznes w oparciu o rękodzieło – to TUTAJznajdziesz garść odpowiedzi na ważne pytania.
ENGLISH VERSION
WhatisSOMBA (Sigrun’s online MBA) ?
SOMBA is a 12-month (Yes! A whole YEAR LONG) online growth programme for entrepreneurs. It helps You build up a sustainable business model on Your strengths, passions, experience but moreover on dreams, goals, ambitions and aspirations.
It is not about giving You ready-made solutions on a silver plater – quite the contrary – it is like taking a huge step back in order to build from scratch (I spent quite a long time on the foundation level –to be honest ) – Your very own, unique model that fits to YOUR needs. By that I mean setting up YOUR financial goals, YOUR important values and YOUR overall mission that gives You motivation on a day-to day basis – a business that allows YOU to grow and inspire others to follow.
I guess You already know that there is something to this program that made me write a text – long like never before 🙂 Lifestyle sustainable business?! – such construct is not possible in a week or a month – thus You probably already smell what it means to work the whole year long (or even longer) with Sigrun’s support. When You allow Yourself for exploration, experiment, looking deep into Your internal motivation – and work in a supporting, professional and like-minded environment, a massive growth is nearly inevitable. I will not judge if SOMBA is a perfect fit for YOU, but surely I invite You to check out how it has revolutionized my business and mindset. Nothing to loose = everything to gain. Ready to go through my longest blog post ever?
Where to start?
I can not skip my beginnings in the program. I kept diving into the LBA (Lifestyle Business Library) and consuming video-tutorials, interviews, masterclasses, tools, pdfs, excel sheets…. like crazy! I was so hungry for knowledge…that only after some time I have learned to use it rather as a buffet, than a lavish meal. Instead of packing up more than I can digest, I have started to use it, as regular nutritious meals for the body of my business. And treated interesting masterclasses as delicius desserts.
I have wholeheartedly followed success stories from those that have joined the programme earlier and myself began to explode with business ideas. Try coming up with brilliant ideas on an empty stomach (You get what I mean? ).
No overthinking, just action!
As they say „any idea is worth nothing without execution”. SOMBA is definitely NOT about becoming a walking library. It is ALL about putting Your plans into practice.
I have used monthly Mastermind Calls and weekly Q&A’s to put all the far-fledged ideas into wholesome strategy. During two hour-long Mastermind Call each participant is given a 10-15 –minute long hot-seat to explain the current challenges and get constructive feedback both from Sigrun and from the group. I value those the most. Each time I felt stuck and did not want to reinvent the wheel – I turned there – just to get blown away by possibilities. Once a month was more than enough for me, but for those that carried on in fast pace, there was even more. OK – I admit I used Q&A’s a LOT too 🙂 . The idea is to post a question underneath a weekly dedicated post altogether with all the other members of the fb group and get it answered in the form of video. This format is perfect for small technical issues, bigger and smaller advice and asking for group’s support. From my perspective it is great for the newcomers to the group. I quickly felt part of the community and gained confidence and support I needed to get going. I gradually felt more and more secure in my decisions and needed advice less and less often, but to be frank, the feeling that it is always there – accessible if need be – keeps You on track with all Your endavours.
Just the juicy stuff!
Ok – I can go on describing what I loved about the programme, but You can read a detailed description on the sales page. I will rather tell You what I have built up during the time in SOMBA programme. We tend to underestimate what can be done within a Year when working week by week without distraction. Even holidays bring You closer to Your ultimate achievements as they allow You to take overall look at where You have gone so far 🙂 (and get a proper rest off course!)
Step by step, bit by bit…
I have joined SOMBA in September 2017 looking for some practical tools to promote my crochet workshops. I felt there is something to this online business…but never knew, what journey was ahead of me:) Off course practical tools in library have made me achieve my initial goal within about… 1 month…so as You may expect I had still 11 months of enterpreneurial rollercoaster ahead of me:) Initial succeess has made me hungry for experiment. I have opened up to possibilities in Passion-a-Thon (a bonus workshop that allows You to take a step back and look at Your passions, competences, dreams and translate them into possible bussiness models) and so I have found a lifestyle business model – a perfect fit for me as an architect, a mum, a woman who wishes to inspire others to use their crafting skills as a business asset instead of time-consuming hobby.
I have learned how to translate clients’ problems and needs into fully-fledged products. Consequently, for those who could not join live crochet workshops I offered an online crochet course.
December 2017 was a magical time for me. By doing a first proper launch, I finally got rid of all doubts if online business was for me. From a shy mum with handful of doubts, I have gradually turned into self-confident enterpreneur who has definitely turned off the overthinking mode. I got used to public lives and clients’feedback, to taking lessons from failures, asking for advice and to constant reapeating and refining what works. I finally started working on my money mindset and self-worth. My e-shop with Polish handmade took-off despite the fact (or actually BECAUSE) I started sharing how those items on offer are being made (the price of handmade items has become self-explenatory once it was clear how much it takes to produce them).
I got hungry for success. A spectcular one.
I have picked up a goal to become an inspiration for the homestead mums who keep their crafting skills in a drawer because they are told to be crazy for wanting to earn money doing what they love. I realized my OPLOTKI business can be more than just meeting up and talking while creating handmade interior design items. These women do not deserve to be undervalued, just like I did not. Each work day, each small success keeps me closer to leading the way for their courage to start building dream businesses too. I also realized that crochet is just a drop in an ocean of handmade techniques and basically I desperately need like-minded team members to start moving forward.
Walk alone – You’ll go fast, walk together, You’ll go far
It has always been with me. This quote is so rooted in my understanding of the world, that I even do not track, who said it first. I tend to hear it everywhere I feel I belong. When joining SOMBA for the first time in my professional life I felt a part of community of strong enterpreneurs who go way beyond financial goals. On the other hand, once I got this sence of belonging, I gained power to lead a community of my own. A community of craftsmen, who wish to get more and more professional at skills that were actually taken as unnecessary hobby at the beginning. I have found a niche in my professional career and from traditional understanding of the word „architect” I shifted into an interior designer who specializes in handmade. With that banner I grew altogether with my fellow craftsmen who provided me with sewing, embroidery, weaving, clay-making, macrame and countless other tools for unique interior projects. Attracted by my success they started to follow and me – I started to grow as a leader. A new challenge has begun.
It does not happen overnight
Only now, when I summarize 2018 I see how Oplotki has become a platform for inspiration. I was invited to create a POP-Up handmade workshop as a part of developer’s promotion strategy (OPLOTKI POP-UP), this stationary handmade hub has become a meeting point for craftsmen coming from all over Poland. OPLOTKI hosted an incubator for handmade artists who oganized their first workshops, tested out new ideas, recorded video-tutorials and got inspired from simply being around like-minded people. This very place went way beyond handmade, as we have organized book premieres, (Promiere of a novel by Edyta Niewińska „Pod Powierzchnią” – inspiring to seek uniquwness in everyday )Christmas Charity Sale and regular discussions (accompanied by crocheting more often than not 🙂 .
What it has to do with SOMBA?
Everything. At least to me. I know that without the right mindset – all of that would not have happened. Once I grew more and more confident in my „mission”, the universe provided offortunities. I would not have been able to grab them without an adequate frame of mind. I was invited to become a speaker at Enterpreneurial summit in Poznań (PDP ) <Funny enough – my whole professional career as an architect I have never been invited to inspure women’s enterpreneurship> at Regional Women’s Summit (Wielkopolski Kongres Kobiet). I have even became a panelist on a national conference that empowers Women in bisiness and politics (Ogólnopolski Kongres Kobiet ). Being in the same „league” as women, who just a couple months ago I treated as distant role-models, made me see myself in a completely new light. In a way it was an external proof of what has changed inside of me. And – to be clear – it is not in order to boast about it (maybe a little bit 🙂 ) but to depict You what SOMBA has triggered for me. From handmade charity workshopsfor handicapped to Intermational Kid’s culture festivals. The whole spectrum You may think of. Everywhere I felt that handmade is a tool to be closer to another human being. I felt complete. Like never before.
From One to many
Only when I became visible and had a bold successes to support my competence, have I started to construct my signature online programme. I knew, that it is not enough to set an example – I need to provide craftsmen with a practical tool for growth. Jus as I was being led by the hand at the beginning in SOMBA, I needed a tool to lead handmade artists. And so I did. At the beginning of 2018 I started giving my free 1-1 sessions (according to Sigrun’s blueprint). All those hours spent on listening to craftsmen’s needs gave me a solid basis for a programme for them. I started with free sessions. When I felt confident with my help I started charging for them. As expected – those who paid – were the ones getting more results. And finally, basing on the 1-1 experience I have created and successfully launched group programme at the end of 2018 (Akademia Rękodzielnika). I still share a lot for free (especially in free fb group) but dedicate my full attention to those that are ready to invest in themselves and thus commit to working hard on their goals in my paid programs.
My (Your) whole universe
Do You also get that feeling sometimes, that everywhere around there are handmade artists? Haha – just kidding 🙂 My point is – we tend to stick to what we know and feel secure about. We tend to get trapped in talking to the same people, preferably from our field…and forget what it means to view ourselves through the eyes of others. SOMBA gave me totally different angle to what I do. Some hate comments on Your fb Page can ruin Your day – but once You get to SOMBA fb group and see women building summits supporting Parents with Down Syndrome kids, or coaches healing lifelong internal wounds or empowering others to push our world to become a better place, You suddenly stop. You think of Yourself, Your business as a part of some bigger puzzle. „Haters gonna hate” – let’s do our job. We have something more important to do than waste precious time and energy for their muddy puddles. That is something I also foud in SOMBA somewhere „in between the lines”. This community allows to look at my challenges in a healthy way. It has tought me to treat failures, mistakes, successes as part of the process. Having this constructive feedback is like having a helping hand to pull you up. Even best swimmers can get awfully tired trying to swim the ocean (especially with hate=piranhas biting here and there 🙂 ).
Gone viral
I wish 🙂 Yup. But it will not happen itself right? So I started working on that. I have been listening to podcasts since how long I can remember and always dreamed of being heard in such a way. Being EPIC, being inspirational, changing somebodys life (or at least making a day less-suck 🙂 ). I never had something important to say (So I believed=another limiting belief that held me back for way too long). No wonder then, that once a Podcasting Masterclass appeared in SOMBA (Yes – that is another regular juicy content in the programme = MASTERCLASSES) I knew I HAVE TO do it. Had it not been for Sigrun sharing how to automate the whole process – I would be probably doing nothing else now. I mean – it takes time. Whole eternity! (Just kidding – but definitely it is not a quick project). Recording the episode is just a tip of an iceberg. Thanks to this Sigrun’s tried and tested method I implemented with my VA (yup – I forgot to mention – I hired help for that), I have menaged to keep the weekly pace withOPLOTKI podcast starting from August 2018. After the first season containing more or less my business confession built upon major trial and error analysis – I have realized how much SOMBA gave me. I still wonder if as many as 3 „on air coachings” ( episode 125,episode 151 i episode 208,) were for the current business challenges themselves or served also as a push into Podcasting (one day I’ll ask Sigrun during some life conference or VIP Day – I’ll let You know 🙂 ). On-air coaching is nothing else than a regular coaching session but with the whole content turned into a SIGRUN SHOW episode. Brilliant idea! All the sleepless nights before recordings, all the equipment check-ups etc. became a routine…so once I finally started my own Podcast, all the fear was gone. I kept all three episodes on my webpage (listen to them here or hre: episode 125,episode 151 i episode 208,) and often compare them to the fourth one, where I share my SOMBA story as a guest 🙂 It depicts my journey from self-daubt to self-confidence. It keeps me on track to my goal – to become so confident in podcasting – that one interview – Iwill invite Sigrun as a guest to my podcast (stay tuned! There is no stopping me once I publically share my goals). I already started inviting inspiring guests to talk about pro-tips for Polish handmade enterpreneurs (check out the OPLOTKI podcast here). With each conversation getting more inspired.
Podcasting with vision
A mean – I add some motion pictures to it 🙂 Again. I wanted to explore what YouTube might bring to OPLOTKI, but learned in SOMBA never to start another project until the previous one become a prcess. I waited until I have some interesting ideas, a draft of a strategy, and off I went to experiment 🙂 Oplotki on Youtube is too fresh to judge if it was a major success or a waste of time…however, the sole readines to experiment and do things my way, not copying ready-made strategies, is my personal achievement. After all that work on my mindset, I entered this broad creative space with no other expectations than readiness to experiment about spreading the OPLOtKI message across.
Content Dripping
When I started SOMBA I was a bit impatient about the inaccessible content. In contrast to the LBA – Somba modules (despite being also placed on one webpage) are released gradually. Only now, when I freely access all of them, I appreciate this mechanism. I was not overwhelmed by the idea of writing a book or organizing a virtual summit or hiring a team, when I should focus on foundations. It would be impossible to work through „thought leadership” when I struggled with low self-esteem or it would be impossible to hire a team when my money mindset did not allow me to charge proportionally to the value of my programs. Oh – how grateful I am now, for dripping this content proportionately to my needs, not throwing it at me when I wasn’t ready to digest it.
Accountability
I did not mention one extra boost for Your plans. It is no surprice that when You do something together it is harder to fail. This mechanism is well-used in SOMBA as each new member is adviced to pair up with a so-called „Somba-Buddy”. It is for keeping oneselves motivated and on the right track. Buddy-calls, talks and regular check-ups keep us even more dedicated to our goals (Yup it is easier to hide in the crowd, but when You have somebody to check up on You regularely…You push yourself a bit harder – and it is a great feeling to be helpful for Your partner). Plus – you witness new business friendships in the SOMBA fb group, often they go way beyond the programme. Parallel mechanism works for SOMBA sub-groups. Those are dedicated to topics, professions or nationalities – it is also an extra boost. I personally use Polish sub-group most, as there are many issues Poland-specific that I eagerly discusss with other Poles from SOMBA. I value this mini-mastermind a lot, as Polish online market seems to be a bit resistant to some strategies that work elsewhere.
Teamwork
Even in this text I tend to say „Sigrun this”, „Sigrun that”, but it is a whole team behind the SOMBA „machine” that keeps it going on a day-to day basis. It did strike me quite not long ago, when I had my own team-building struggles. It has given me food for thought. Never have I seen complaints, something not working as it should, some bad-days or I-can-skip-that approach. Each week’s Q&A, each month’s Mastermind Call, regular Masterclasses, Live events, Mastermind Days and Retreats. Always 100% prepared and ready to action. Even on a sick days and important events (Such as Date with Destiny by Tony Robbins) Sigrun keeps inspiring SOMBA members and shares take-aways from places we simply can not attend yet. I know there is a work of a whole team behind the scenes, but it takes leading skills I can now only dream of to keep up such pace. It takes whole crazy hours of work from the inside to make it all look so smooth on the outside. Thank You „Team Sigrun” for that.
What goes around, comes back around
In the long run (I have joined SOMBA for another Year in September 2018 – so YOU’ll surely come across me if You join:) ) the programme has tought me some mechanisms that looked like sheer nonsence until I have learned to put them into practice. Those mechanisms are not defined in any module or lesson, but You somehow soak in with them and once Your thinking is shifted (beware 🙂 ) there is no coming back.
One of such mechanisms is building Your business relations from the place of giving. No expectations, no clear-cut deals – just the idea of helping, where You feel You can and want. To be frank – it, suprisingly, carries no risk of feeling exploited or used. Now, after some time of this unaware „good deeds” it all keeps coming back. I am amazed by unexpectedness and positive surprices. Each time I get totally amazed how a constructive advice, small discussion or a simple „I admire what You do! It inspires me!” can be a perfect ice-breaker. How it comes back when I go for projects bigger than OPLOTKI and find myself in a tribe of brave enterpreneurs who stand for more than just income.
It is all about our dear ones after all
I have learned to squeeze each hour of my time as effectively, as I can. There is no room for holding back, feeling unworthy, feeling stuck. As soon as I feel tired I turn to family. Just to get myself assured that what I preach at OPLOTKI is what I practice in everyday life. Core values I practice in my business are those I want to pass on to my kids. Each time I get lit up by a new project and spent every waking hour putting all I have to make it work – I do not feel remorse about being absent at home. I know each time I celebrate success and „come back” to hug them I teach to my little ones that work can mean fulfillment, passion, mission instead of sole money-driven chore you complain about. SOMBA gave a new energy to the family also in the sence of my self worth as a woman. My male-ish boldnes did throw new challenges at my lifelong partner (Yes – we are together something around 20 Years now) and poured new excitement to our (little dusty) relationship. He knows this absent look in my eyes when my thoughts circulate around new idea and keeps me grounded in family values, like noone else
In SOMBA I have also learned to set my own definition of success. What for ones is pushing through six, seven figures, for others is to afford a work-life balance. When I entered SOMBA I was attracted by income possibilities (Let’s be honest – it was an investment after all). Oddly enough, once the revenue kept coming in, I established a new goal – a balance. I protect my „family time” like never before. Income taught me that money comes and goes and time is the only thing we can not buy with that. I do have this luxury to praise lazy sketching hours with kids, family skiing weeks or swimming escapades to Greece over another sale, launch, conference or networking meeting. I have learned to plan my Year by starting with family holidays, inspiring events and personal goals and figuring out the finances with this end in mind.
Two wheels or four?
Just to sum things up (Finally! Thank You for keeping up that long!). I really wished to finish with a strong point. When entering SOMBA I felt like a toddler learning to cycle (Stay with me for this one – I am not babbling to set my word number record in one blog post 🙂 ).
Just imagine You are a kid. You just got Your first bike. You still look at all those friends that ride theirs fiercely over the block, thinking „how do they do that”. You stand with an awe on the sidewalk, dreaming to join, thinking „It is so hard!” „How can I be like one of them, how can I get going with this cycling magic?”. And then Your mum comes, or dad, or an elder brother. After a few pushes – off You go! If You could make it on Your own, You probably would. I do not mean there are not those who did. But how much fun, how much easier was it, when You did have a helping hand, when You crushed down first three or four times…and somebody picked You up, told You not to qiut.
And once You made it to ride around, to chase all those kids on their shiny bikes…
You start to dream about a car 🙂
Now or never
I do not know what stage in life and business You are in right now – but since You have made it that far – there must be some curiousness, some openness towards what I wrote already. In SOMBA I have found a business-family. A group of like-minded people led by a strong female role-model is a place where I get support after painful failures and where I celebrate spectacular successes.
If You are looking for a perfect time to join SOMBA – I must disappoint You. A perfect time was long ago. Second best is NOW.
If You wish to receive updates from me or information, when SOMBA enrollment is open – CLICK HERE.
https://oplotki.pl/wp-content/uploads/2019/01/somba-oplotki.jpg800800oplotkihttps://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/06/nowe-logo-300x93.jpgoplotki2019-01-13 10:34:272019-01-13 13:26:43SOMBA - Co to takiego?
Kąty chcemy odkurzyć (ja nie bardzo), okna mogą lśnić (u mnie nie muszą), szafki pachną octem (ach ten ekotrend). I wtedy dochodzimy do miejsca zabaw naszego przedszkolaka. Klocki poukładane i posegregowane kolorami i typami stoją w jednym pudełku. Pluszaki (tylko kilka sztuk) grzecznie siedzą na półce. Puzzle, oczywiście kompletne, piętrowo podpierają ścianę. Resoraki szykują się równo gotowe do wyścigów. A naczynia z drewnianej kuchni pochowane są do małych szafek. Książki, w szyku cykli albo autorów, tylko czekają na wspólna lekturę. Czytaj dalej
https://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/12/dsc_6715.jpg20481367Gosia Strzeleckahttps://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/06/nowe-logo-300x93.jpgGosia Strzelecka2018-12-12 14:07:242018-12-12 14:08:58Szydełkowy kosz na zabawki (i nie tylko)
Listopadowe szarugi za nami, zaczął się grudzień, światełka na ulicach, świeczki na pianinach, dzwoneczki w piosenkach, Last Christmas w duszy (najbardziej nie-o-świętna piosenka wszech czasów).
budzisz się powoli, nastawiasz czajnik na kawę i idziesz niespiesznym krokiem do łazienki, by się ubrać, pomalować i wyglądać pięknie. Słońce cudnie świeci za oknem, ptaszki śpiewają, a Ty zadowolona o 8:00 podążasz z kubkiem kawy do pracowni, gdzie czeka na Ciebie wymarzona praca – koraliki, sznurki, włóczki, tkaniny… Wszystko pięknie i równo poukładane na półkach, w eleganckich pudełeczkach, zachęcające by tylko brać i robić. Czytaj dalej
https://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/06/nowe-logo-300x93.jpg00Gosia Strzeleckahttps://oplotki.pl/wp-content/uploads/2018/06/nowe-logo-300x93.jpgGosia Strzelecka2018-11-28 13:22:322018-11-28 13:33:03Burza w wymarzonym biznesie- czyli jak zderza się ze sobą marzenie i rzeczywistość.
