Tag Archive for: Akademia Rękodzielnika

Tytułowe zdjęcie do wpisu Podsumowanie Vedycji Akademii Rękodzielnika - rzeczy przedsiębiorczej rękodzielniczki: okulary, laptop, mała makrama, ciepłe, miękkie dodatki w  barwach jesieni

AKADEMIA RĘKODZIELNIKA – kolejna, tym razem już piąta edycja programu wspierania twórców handmade w budowaniu stabilnych modeli biznesowych, dobiegła końca. Dzisiaj będzie o Akademii oraz o osiągnięciach jej uczestniczek… ale zanim zacznę…

Jeżeli pierwszy raz słyszysz o Akademii Rękodzielnika – na końcu tego tekstu znajdziesz kilka linków do artykułów o samym programie, jej poprzednich edycjach oraz oczywiście link do najbliższej edycji (powoli otwieramy rekrutację…). Ale i tutaj kilka słów tytułem wstępu.

Jeżeli lubisz słuchać, nagrałam je i przygotowałam dla Ciebie w formie podcastu. Dla wzrokowców wersja tekstowa poniżej.

Wspieranie biznesów handmade

Kilka lat temum równolegle z działalnością warsztatową, zaczęłam dawać twórczyniom rękodzieła możliwość biznesowych konsultacji. Kiedy nabrałam pewności, że daję realną wartość, pomagam definiować, czego w biznesie chcą (albo raczej, częściej, czego na pewno nie chcą), zaczęłam tworzyć całe programy rozwojowe, dedykowane dla przedsiębiorczych rękodzielniczek. Akademia Rękodzielnika, bo tak nazwałam program biznesowego wsparcia twórców ciągle ewoluuje (można powiedzieć, że rośnie wraz z moim wzrostem), ale idea dzielenia się własnym doświadczeniem z branży handmade jest niezmienna. 

Jedynym, co wiecznie uwierało (i do dziś uwiera), jest rozmowa na temat pieniędzy. 

Biznes z definicji jest czymś, co ma zarabiać (na rachunki, na „waciki”, na kredyty… wstaw dowolne, ale przyznasz mi rację… biznes = zarabianie), inaczej to po prostu kosztowne hobby. 

Może to fakt, że moi rodzice to przedsiębiorcy. Może to fakt, że w moim życiu epizod ciepłego etatu nie potrwał dłużej niż kilka lat zdobywania doświadczenia zawodowego w różnych pracowniach architektury… nie wiem. Wiem, że błędnie zakładałam, iż dla każdej kobiety oczywistą oczywistością jest fakt, że aby zarobić… trzeba zainwestować.

Z zafascynowaniem, jakimś takim przedziwnym podziwem i zażenowaniem odkrywałam, że z jednej strony rękodzielniczki snują wizje, jak to szydełkując chusty, będą w stanie zarobić na rachunki, kredyty, ba! Nawet zagraniczne wakacje i nowe buty od czasu do czasu… z drugiej jednak… inwestycja symbolicznych kwot we własny rozwój jako przedsiębiorca jest dla nich totalną abstrakcją. 

Uginały mi się kolana, kiedy świetne, oryginalne prace sprzedawały za bezcen, bo zakładały, że „za materiały i coś tam na plusie” można nazwać kalkulacją cen. Chciało mi się płakać, kiedy wracały na znienawidzony etat, bo po pół roku sprzedawania szydełkowych pufek po kosztach sznurka i minimalnej marży… nie były w stanie zarobić nawet na ZUS. W końcu macierzyński kiedyś się kończy i dotychczasowe klientki odwracały się na pięcie po nagłej podwyżce.

Jednocześnie odkryłam, że moje „biznesowe rady”, które mimochodem rozdawałam bezpłatnie na prawo i lewo… robią więcej krzywdy, niż pożytku. 

Niby malarka dobrze wyceniła… ale bez strategii nie potrafiła sprzedać… i porzucała temat.

Niby haftująca CUDA (naprawdę CUDA!) potrafiła wycenić i nawet miała sensowną strategię cen… ale wyłożyła się na postawieniu sklepu on-line i kalkulacji godzin pracy. Finalnie sprzedaje przez Instagram nielegalnie i drży w obawie, że kiedy przekroczy próg dochodu działalności nierejestrowej… kaplica. Sabotuje więc swój własny rozwój w obawie przed… sukcesem.

Niby szydełkująca artystka prowadzi świetne warsztaty… ale przecież usługa na „nierejestrowaną” się nie pisze, więc odpuszcza i bezskutecznie próbuje sprzedawać szydełkowe maskotki… bez certyfikatu CE, jako kolekcjonerskie niby… bo to znowu za dużo roboty z „ogarnięciem” odpowiedzialności za takie wyroby dla dzieci. 

Ehh…

Im głębiej wchodziłam (i nadal wchodzę) w tę przebogatą branżę, tym więcej mnie zadziwia. Przede wszystkim w obszarze finansów i przekonań.

Przedsiębiorca – to stan umysłu. 

Śmiałam się z tego stwierdzenia, ale dopiero, kiedy zaczęłam pracować z osobami, które tej przedsiębiorczości uczą… zrozumiałam, o co chodzi. 

Pieniądze, wiara we własne siły i praca. Mądra, nie ciężka. 

Dosłownie  – aż tyle i tylko tyle potrzeba, żeby sobie poradzić. 

Pieniądze

Na początku działalności mentoringowej dla rękodzielniczych przedsiębiorców chciałam pomóc wszystkim. Szczególną słabość i chęć niesienia pomocy wzbudzały we mnie osoby, których „nie było stać”.  Celowo wstawiłam w cudzysłów.

Jak szybko się okazywało… kiedy zaniżałam cenę swoich programów, organizowałam bezpłatne „stypendia” dla tych osób, które pisały rzewne historie, że nie mogą sobie pozwolić na inwestycje… ale też, kiedy tak po prostu – dzieliłam się swoją wiedza bezpłatnie…

Współpraca kończyła się goryczą…

Smutna prawda, której musiałam się nauczyć na bazie doświadczenia… to WARTOŚĆ.

Jeżeli coś jest „za darmo” – to nie docenia się WARTOŚCI.

I wiem, to duże uogólnienie. Niestety ta smutna prawda sprawdziła się w relacji biznsowej. Osoby, które otrzymywały udział w Akademii bezpłatnie, najczęściej nie były tak zdeterminowane ny wykorzystać jej cały potencjał. Po ludzku – nie przykładały się do pracy, nie poświęcały czasu na dyskusję, ćwiczenia, swoiste „zadania domowe”. Podejście „coś tam” zrobię, „coś tam” pogadam, dawało mi poczucie, że marnuję swój czas i energię, a co gorsza, marnuję czas innych uczestników (wiele programów i metod, którymi uczę, bazuje na procesie grupowym, gdzie dodatkowa wartość płynie z wymiany informacji pomiędzy uczestnikami starannie dobranej grupy). Jak się domyślasz… rozczarowanie było nie tylko po mojej stronie. Uczestniczki programu, które nie czuły potrzeby „przyciśnięcia” siebie do wysiłku… z zazdrością i frustracją spoglądały na uczestniczki ze spektakularnymi efektami. Co Ci będę mówić…były to te osoby, dla których inwestycja w Akademię była ogromnym wysiłkiem finansowym i starały się wydusić program, jak cytrynę… do ostatniej kropelki..

Dobra – może tutaj rodzi się w Tobie opór i mówisz: „nieprawda”… owszem… od KAŻDEJ reguły sa wyjątki… ale tutaj zapytam Cię… ile razy skorzystałaś z DARMOWEJ siłowni na wolnym powietrzu… ile razy udało Ci się w takim miejscu ćwiczyć regularnie przez 3-4 miesiące?  

A co było, kiedy wykupiłaś karnet na siłownię? Albo basen…i po prostu „żal było nie pójść” .

Ekm…

To normalne. Ja też tak działam. 

I wiesz… kiedyś sama próbowałam „zaginać rzeczywistość” . Udowadniać sobie i światu myśląc „Eh! Moje programy są TAK dobre, że nawet najbardziej oporna osoba będzie mieć efekty biznesowe”.  

Ale oszukiwałam i siebie… i uczestniczki.

Bez energii pieniądza, bez poczucia, że jak się nie wysilę, to nie będzie efektu… tych efektów po prostu nie było. Ze stratą dla wszystkich. 

Potrzebowałam usiąść sama ze sobą i dojść do tego wniosku. 

Niby mamy w OPLOTKI bezpłatne podcasty, YouTuba, masę szkoleń, webinarów w internecie. Śmiało zaryzykuję stwierdzenie, że w internecie dostaniesz od nas wszystko! Za darmo! Jednak sama zainwestowałam dziesiątki tysięcy dolarów właśnie po to, aby ktoś „przycisnął mnie” do działania. I przyznam, że kiedy moja mentorka „cisnęła mnie” do prowadzenia warsztatów rękodzieła on-line kilka lat temu… to gdyby nie fakt, że zapłaciłam za jej usługi MAAASĘ pieniędzy… to też bym odpuściła. Wtedy wydawało mi się to jakimś szaleństwem. Teraz dziękuję jej każdego dnia, bo w dobie wirusowej pandemii to on-line warsztaty rękodzieła uratowały mój domowy i firmowy budżet. 

Kończąc ten przydługawy wywód. 

Bez energii pieniądza, a dokładniej – bez decyzji pt.: „Inwestuję w swój rozwój, w rozwój swojego biznesu” nie ma efektu. I oczywiście możemy mówić o nielicznych wyjątkach. Przyjmijmy jednak, że pieniądz i symboliczna transakcja zakupu programu rozwojowego, konsultacji, czy nawet niedrogiego pdf-u, czy książki ma w sobie coś z takiej magii przekroczenia pewnego mentalnego progu. 

Wiara we własne siły

Głęboko wierzę, że przekroczenie tego progu finansowego – ta symboliczna inwestycja w siebie, własny biznes to po prostu dowód wiary we własne siły. Bez tego nie ma sukcesu. Przynajmniej w szeroko rozumianej roli przedsiębiorcy. Jeżeli nie masz w sobie choćby malutkiego ziarenka wiary, że dasz radę, nie jestem w stanie Ci pomóc. 

To Henry Ford stwierdził

Jeżeli twierdzisz, że Ci się uda, masz rację.
Jeżeli twierdzisz, że Ci się nie uda, też masz rację. 

Zauważyłam, że cena moich programów, choć nie należy do niskich (to pojęcie względne, ale przyznam, że trudno na nie zarobić chałupniczym „dorabianiem” ), nie stanowi bariery dla zdeterminowanych twórczyń. 

Wiem, że większość uczestniczek Akademii lub kursów, w których uczestniczki mają do mnie osobisty dostęp (te są w górnym przedziale cen, ale oczywiście są też produkty automatyczne, na każdą kieszeń) nie zarabia na rękodziele wystarczająco, aby na taki program sobie pozwolić. Co z tego! Wtedy właśnie po raz pierwszy uruchamiają gen przedsiębiorczości = pożyczka od męża, mail z prośbą o raty, szalona akcja zorganizowania kilku „wyprzedzonych” prezentów imieninowych…

DA SIĘ!

Ale kluczowe tutaj nie są pieniądze. 

Kluczowa jest wewnętrzna decyzja – „Inwestuję w siebie, swój biznes”. 

Sybmoliczna – bo takie uczestniczki po prostu WIERZĄ, że ta inwestycja się zwróci. 

A niezachwiana wiara we własne siły – to już właściwie gwarancja sukcesu. 

Z przyjemnością pracuję z takimi osobami. 

Czasem zwrot z inwestycji następuje spektakularnie – jeszcze w trakcie trwania programu. Czasem długo po jego zakończeniu …

Ale to już wtedy nie jest ważne. 

Taka wiara w siebie, taka decyzja, jest jak dobrze podlewane ziarenko. 

Bardzo szybko kiełkuje i rozkwita …BA! Rośnie jak szalone…i  oswojenie się z kolejnymi inwestycjami jest już kwestią czasu. 

Z przyjemnością podglądam… jak osoby, które jeszcze chwilę temu obawiały się, czy uda się „spłacić akademię”… rozglądają się za wirtualną asystą, bo mają apetyt na szybszy rozwój… chcą  uwalniać więcej swojego cennego czasu na działanie ☺ 

To jest bardzo ważne – wiara, że masz w sobie wszystko, czego potrzeba, by odnieść sukces…

Praca

Sama wiara to jednak za mało. 

I owszem… żyjemy w czasach, kiedy ciężka praca wcale nie gwarantuje sukcesu finansowego. 

Brak jakiegokolwiek wysiłku, jednak, już jest 100% gwarantem porażki. 

Sama jestem raczej typem pracusia, którego trzeba trochę zmuszać do odpoczynku. Hm, która z kobiet tak trochę nie ma… nawet leżąc w wannie – pewnie też układasz listę zadań… albo przynajmniej zakupów…

Okazuje się jednak, że najsmutniejsze, najbardziej zniechęcające jest to, kiedy pracujemy dużo… ale oczekiwane efekty omijają nas wielkim łukiem. 

Jak się domyślasz – tutaj też mam swój patent na sukces. 

A no – praca MĄDRA … a nie CIĘŻKA. 

Jak to się objawia w branży handmade?

„No przecież dziergałam tę chustę 5 dni, ma najbardziej skomplikowany splot na świecie, w domu syf, stary narzeka, że obiad musiał sam sobie gotować, a ja kończyłam to cudo… i od 3 dni nikt nie kupił”

Narobiłam się?

Tak!

Napracowałam?

Tak!

Ciężko było?

Ciężko! 

Zarobiłam?

No nie…

No i pewnie jeszcze ta chusta trochę poleży, bo zamiast sprawdzić najmodniejszy kolor sezonu… albo po prostu zapytać swoich fanek, czy w ogóle chusta, a może raczej szal z frędzlami i wielkim warkoczem z przodu…po prostu kupiłam najpiękniejszą (według mnie) wełnę z najnowszej dostawy do internetowej hurtowni (no dobra promka była też!) i dziergałam, jak szalona. 

No dobra – trochę koloryzuję, ale rozumiesz, do czego zmierzam…

Wystarczy odrobina planowania, świadomej strategii, zapowiadania produktu… a nawet na szaloną chustę znajdzie się klient… ale to praca. Nie ciężka…ale mądra.

Konkretne umiejętności, podstawowa wiedza biznesowa (wiem, brzmi strasznie, ale uwierz mi, to nie fizyka kwantowa), konsekwentna realizacja założonej strategii marki. To właśnie te „czary mary”, które odróżniają pozornie identyczne chusty szydełkowe i dzielą je na te, które rozchodzą się, jak ciepłe bułeczki… i te, które zalegają w szafie z przydasiami przez lata. 

Tak zaczęła się Akademia R i uczenie biznesu innych rękodzielników.

Akademia Rękodzielnika – Uczestniczki V edycji

Potrzebowałam tego przydługawego wstępu, aby móc opowiedzieć Ci o tegorocznych uczestniczkach – tych heroicznych babkach, które zainwestowały w swój rozwój nie tylko pieniądze, ale przede wszystkim czas, uważność, otwartą głowę i chęć konstruktywnej wymiany myśli. Każda z nich, choć na zupełnie innym etapie, ochoczo wspierała pozostałe. Każda poszła inną ścieżką. Każda jednak poszła WŁASNĄ! Z dumą przedstawiam Ci uczestniczki i ich totalnie subiektywny katalog dokonań w V edycji Akademii Rękodzielnika!

Ania Mikołajczyk – Złap Zajączka – kurs „Uszyj sobie zajączka” hostowany na Oplotkowej stronie (DUMA MILION!) oraz niesamowita podróż przez meandry nagrywania video, montażu, promocji i poszukiwania najlepszych sposobów pokazania ultrawrażliwości i nieziemskiej atmosfery wsparcia w jej kursach.

Ewa Dudzic ed&craft – epickie warsztaty koralików – a właściwie kosmiczna podróż od „JA!?! Warszaty on-line?” do „To kiedy tam dziewczyny macie wolny termin, żebym mogła coś nowego oplotkowej społeczności pokazać??” Ewa! Trzymamy też kciuki za sklep na Facebooku, który pokazał, że polityki prywatności i regulaminy to żadne strachy!

Ewa Maria Pacini evamp-knitdesigner – nowe wyzwania to drugie imię Ewy. Nie tylko sprowadza rasowe włóczki z Włoch (gdzie mieszka) do Polski i tworzy własne dzianinowe kolekcje, ale zainwestowała w dalszy rozwój i wraz z moją specką od PR-u rozwija się w programie Mastermind, więc mam poczucie, że szykuje się duuużo więcej…

Monika MelkowskaPasje Mony i Monika Melkowska Trener Mentalny – warsztaty stacjonarne, on-line + łączenie treningu mentalnego z rękodziełem, TVN i występ w DDTVN z OPLOTKI

Alicja Cieślikowska – Maciakstarlation.art – stacjonarne wydarzenia, kolekcje konstelacyjne i marynistyczne oraz zapanowanie nad ogromem pomysłów.

Agata StróżykŚwiaty Agaty – kolejne przełomy i klarowność w planowaniu.

Małgorzata Witt – współpraca stacjonarna z jedną z uczestniczek + oferta swoich prac na niemieckojęzyczny rynek.

Eliza KlonowskaMade by JagaPakamera, przejście mentalne z etatu na swoje!

Kasia MałkowskaMontownia Rękodzieła niesamowite torebki i akcesoria – uporządkowanie działności i produkcja jak w fabryce!

Agnieszka KowalczykStudio.20 Pinterest i stacjonarne działanie z wieloma wnioskami – co dla mnie, co nie dla mnie!

Bogusława Popkowska – produktowe przełomy i prototypy, które doprowadziły ją do ważnych wniosków i TAK dla produktów cyfrowych z misją pracy z dziećmi wykorzystującą ogromne wieloletnie doświadczenie pedagogiczne.

Elżbieta MroczekBajery Eli – świetnie hulający YouTube i kurs świątecznych pisanek szydełkowych!

Monika PrzeciszowskaKoroni.pl choć tylko rozpoczęła pracę nad kursem Koronki klockowej on-line, to wierzę, że zwieńczy ją w kolejnych edycjach Akademii.

Rozwój uczestniczek Akademii Rękodzielnika oraz ich sukcesy te dzisiejsze i te przyszłe to dla mnie ogromna satysfakcja, motywacja do działania i kolejny argument utwierdzający mnie w przekonaniu, że wspieranie innych to dobry kierunek.

Więcej o Akademii Rękodzielnika

A jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej o Akademii Rękodzielnika zapraszam Cię do lektury tych wcześniejszych wpisów blogowych:

Jak rozpocząć działalność rękodzielniczą

Akademia Rękodzielnika – przez pryzmat uczestniczek poprzedniej edycji

Poznaj Uczestniczki Akademii Rękodzielnika

Bez pomocy ani rusz, o spotkaniach w Akademii Rękodzielnika

A tutaj link do kolejnej – VI edycji, która rusza we wrześniu 2022 r, ale już dziś możesz do niej dołączyć.

Dołącz do VI edycji

Akademia Rękodzielnika – 5 edycja
Jak rozpocząć rękodzielniczą działalność

Jak rozpocząć rękodzielniczą działalność

Zanim zacznę –  chciałabym, byś zadała sobie kilka kluczowych pytań (bez obaw, nie odpowiadasz nikomu, poza sobą).

  • Od czego zacząć biznes w oparciu o rękodzieło?
  • Na czym się skupić, żeby zarabiać?
  • Skąd mam wiedzieć, czy mój pomysł jest dobry? jak to sprawdzić?
  • Jak nie zwariować robiąc wszystko, aby ten biznes w końcu ruszył?!?

 

Jeżeli te pytania dręczą Cię na co dzień – to wiesz, że warto dalej czytać. No to zaczynamy!

 

Od czego zacząć biznes w oparciu o rękodzieło?

Od tego, od czego zaczynamy każdy biznes, jeżeli ma być czymś więcej niż tylko kosztownym hobby. Planujemy. Określamy swoje cele finansowe, zawodowe, czasowe. Opracowujemy plan strategiczny i plan wdrażania swoich założeń. I działamy. Filtrując cele przez pryzmat osobistych wartości, priorytetów, bazując na naszych realnych możliwościach, środkach, zasobach – budujemy REALNE plany działania. Nie ma sensu porównywać się do innych, ale już jak najbardziej jest sens porównywać się do… siebie. Z przeszłości.

Nie porównuj się do innych

Dlaczego mówię o tym w odpowiedzi na pytania „od czego zacząć rękodzielniczy biznes?”. Bo niestety zbyt często jest to właśnie nic innego jak kosztowne hobby. Warto na samym początku zdecydować, czy tak nie powinno przypadkiem pozostać.

Rękodzieło to świetny sposób na odstresowanie, odpoczynek od pracy, to niejednokrotnie pasja, jakich mało. Nie musi być sposobem na zarabianie, czyli PRACĄ i warto to sobie uświadomić, ZANIM ruszysz szturmować szkolenia i kursy na temat promocji, brandingu, reklamy na Facebooku i całej tej oferty „sukcesu w miesiąc”, jakiej masa w „internetach”.

Stabilne źródło zarobku w oparciu o rękodzieło jest w zasięgu ręki. Ale to praca. Jak każda inna. Warto skonstruować model biznesowy z głową, co zapewne przyspieszy proces zarabiania, ale łudzenie się, że utrzymywanie się z rękodzieła będzie niekończącą pasją twórczych momentów… to raczej mało realistyczna wizja pracy zarobkowej.

Nie to, żebym chciała Ci odradzić tę drogę zawodową… ale warto liczyć się z faktem, że na początku nie będzie łatwo. Samo zaplanowanie swojej pracy tak, aby przynosiła efekty, zadowolenie, stanowiła dla nas źródło nie tylko satysfakcji, ale i utrzymania to inwestycja czasu i energii.

 

Na czym się skupić, żeby zarabiać?

Wdrażać w życie! Nawet najlepszy plan jest bezwartościowy, jeżeli nie wdrożysz go w życie. Niestety wielu spotkałam świetnych twórców, którzy poddali się w połowie drogi i z wielkim poczuciem porażki wrócili do tego, co robili, ZANIM podjęli decyzję, aby spróbować swoich sił w działalności w oparciu o rękodzieło. Samotność, poczucie przytłoczenia nadmiarem obowiązków, brak partnerów do rozmowy w momencie wątpliwości lub czasu ważnej decyzji… nie pomaga. Nie twierdzę, że cokolwiek zrobi ktokolwiek za Ciebie, ale już otoczenie się grupą osób o podobnych celach – znacznie ułatwia drogę.

Próbowałaś się kiedyś wspinać na Mount Everest… no dobra, na Rysy chociaż? Łatwiej, kiedy masz kogoś obok, prawda? Nie znaczy to, że stawia kroki za Ciebie, ale jakoś mniej marudzisz, a jak już naprawdę nie dajesz rady, duża szansa, że podzieli się łykiem wody, kiedy Twoja już się skończyła. Już rozumiesz, do czego zmierzam?

Branża rękodzieła to taka trochę wspinaczka na szczyt… ciężko liczyć na zrozumienie ze strony koleżanki, która wyleguje się na plaży, ale już łatwiej o sensowną radę od tej, która rok temu zdarła kolano ześlizgując się ze zbocza, bo wyszła na szlak… w japonkach.

Dobra, dobra, nie zapuszczam się w meandry metafor, ale jedno, co warto zapamiętać, z tych wynurzeń, że jeżeli Twoim celem finansowym są Rysy – to nie ma sensu porównywać Twojej mapy do tej od koleżanki zmierzającej do Doliny Pięciu Stawów. Może i fragmencik przejdziecie razem, może nawet wyruszycie z tego samego schroniska, ale kiedy Wasze szlaki się rozdzielą, życzycie sobie pewnie powodzenia i każda idzie w swoją stronę – ze świadomością, że fajnie było przejść kawałek wspólnie. Niby ta sama droga, ale minęła jakoś szybciej, raźniej.

Małymi krokami do celu

 

Skąd mam wiedzieć, czy mój pomysł jest dobry? Jak to sprawdzić?

Nie ma innej drogi, niż zweryfikować swój pomysł w praktyce. Ale ale… zanim weźmiesz kredyt na nową pracownię rękodzieła – sprawdź, czy w ogóle ktoś zechce ją odwiedzać. Niekonwencjonalne metody działania, inwestycje czasu i energii są jak najbardziej wskazane – ale bez skutecznego sprawdzenia rynku, konkurencji, zasadności Twojego pomysłu na zarabianie… nie warto maksymalizować swoich działań. Badanie rynku – to szumny „must have” do odhaczenia na liście zadań, ale jak to się właściwie robi w branży rękodzieła? Nie ma utartych schematów i gotowej recepty na sukces – jest za to kilka sprawdzonych metod do ich wypracowania. Jedną z nich jest działanie – robienie tego samego, ale zupełnie inaczej. Nie obędzie się bez narzędzi badania, czy Twoje założenia były słuszne – bo co Ci po badaniu rynku, którego nie potrafisz zinterpretować, porównać z innymi.

Jedna z uczestniczek moich warsztatów była załamana faktem, że na zorganizowane przez nią pierwsze warsztaty przyszły „tylko” 3 osoby… Ileż lżej było jej cieszyć się z tego wyniku, kiedy zwierzyłam się z faktu, że kilka moich pierwszych warsztatów… miało frekwencję zerową. Nawet teraz – po kilku latach działalności ciągle zdarzają się takie warsztaty! Ale są i takie, kiedy proszę koleżanki z zespołu o pomoc, bo jest aż tak wielu chętnych.

 

Jak nie zwariować robiąc wszystko (poza rękodziełem), aby ten biznes w końcu ruszył?!?

Piszesz posty, produkujesz treści na blogu, jesteś aktywna na Instagramie, może nawet zastawiasz się nad Youtubem, Pinterestem, czy podkastowaniem? Masz wrażenie, że ciągle za mało się promujesz, bo Twoje prace sprzedają się okazjonalnie? A kiedy czas na twórczą pracę?! Kiedy czas na urlop?!?

Odpowiedź prosta! Kiedy tak zaplanujesz!

Nie ma się co łudzić, że praca „sprzeda się sama”, więc wcielasz się w sprzedawcę i księgową. Podstawowe kwestie prawne też są kluczowe, więc wykrajasz czas na ich dopilnowanie. Nie można się promować bez sensownych zdjęć, więc studiujesz, co to ta migawka i przesłona, jakie ISO itd. I po kilku miesiącach łapiesz się na tworzeniu sklepu internetowego, w którym nie ma czego sprzedawać, bo przecież brakuje Ci czasu na tworzenie. I kółko się zamyka…

Kiedy słyszysz „deleguj pracę”, łapiesz się za kieszenie… i zastanawiasz, skąd masz wziąć środki na księgową, skoro przecież ta machina „jeszcze nie zarabia”.

Jak wyjść z tego zaklętego koła?

Postawić na zbudowanie modelu biznesowego w oparciu o Twoje potrzeby i cele.

Tak proste! I tak trudne!

Kiedy pytam „ile chcesz zarabiać miesięcznie?” pewnie nie przychodzi Ci kwota stu tysięcy Euro…

A może jednak?

Niezależnie od tego, o jakiej kwocie pomyślałaś – czy przeliczyłaś, ile to oznacza sprzedanych produktów lub usług? Pewnie podzieliłaś właśnie tą „pomyślaną kwotę” przez średnią cenę Twojego bestsellera? A co z kosztami jego wytworzenia?

Rozumiesz?

To proces.

Łatwiej przejść go wspólnie.

Dasz radę sama?

Świetnie! Nie czekaj ani chwili. To coś, co absolutnie trzeba zrobić,  jeżeli jeszcze nie zaczęłaś!

Podsumowując – nie wierz mi na słowo! Sprawdź to! A dlaczego?!

 

A na koniec…

Kim ja właściwie jestem, żeby Cię uczyć, jak robić biznes w oparciu o rękodzieło?!?

Jako właścicielka marki OPLOTKI z powodzeniem utrzymuję się z działalności w oparciu o rękodzieło. Prowadzę warsztaty szydełkowania, koordynuję organizację warsztatów z innych dziedzin rękodzieła, prowadzę sklep internetowy oraz dzielę się wiedzą i doświadczeniem z zakresu prowadzenia takiej właśnie działalności. Znajdziesz mnie na InstagramieFacebookuPinterest,  YouTube, a tutaj posłuchasz moich podcastów.

Jestem architektem

Studiowałam na Poznańskiej Politechnice (Architektura i Urbanistyka) i Technische Universitat Berlin (jeżeli chcesz poczytać więcej o takich podpunkcikach obok nazwiska, którymi chwali się w CV – to tutaj szczegóły).

Pracę zaczęłam już na początku studiów (to moje drugie po Filologii Angielskiej na UAM studia) – kiedy koledzy z roku imprezowali, ja pisałam kolejne podania, aby zawalczyć o praktyki w lokalnych biurach. Od biura do biura, od asystentki asystenta, po coraz bardziej samodzielnego projektanta z epizodami zawodowymi w Warszawie i Berlinie wróciłam do ukochanego Poznania i tutaj założyłam swoją firmę. Oszczędzę Ci bolączek zawodowego życia – skwituję tylko, że finanse rekompensują długie godziny skupienia, stresu i odpowiedzialności związanej z pracą. Tak długo, jak mogłam, poświęcałam każdą wolną chwilę na rozwój zawodowy. Ale kiedy na świecie zawitała córeczka i z przychustowanym maluszkiem dzielnie biegałam po budowie… Już powoli czułam, że to chyba nie tędy droga, bo…

Jestem mamą

 

Z jednym dzieckiem jeszcze (choć wysiłkiem ponad siły) godziłam rolę profesjonalistki i nocnej niani, ale kiedy pojawiło się drugie, postawiłam na jedną kartę. Nikt mnie nie zmuszał, miałam komfort wyboru, ale zdecydowałam się spędzać długie godziny z dwójką urwisów, zamiast rozwijając się w ukochanej profesji. Niczego nie poświęciłam, nie byłam rozczarowana, nie mogę powiedzieć, że kiedykolwiek żałowałam wyboru (jeżeli jesteś mamą, wiesz, jak potrafią dać w kość  momenty macierzyństwa na pełnych obrotach. Też tak miałam… i  mam, ale i tak drugi raz wybrałabym tak samo). Gdyby nie ta pustka, która pojawiała się po każdym odrzuconym na rzecz macierzyństwa zleceniu, pewnie nigdy nie odkryłabym ponownie, że…

Jestem rękodzielnikiem

Tęsknota za pracą, tempem zawodowych spotkań, kreatywnym procesem projektowym i adrenaliną jego weryfikacji przez klienta wywołała wielką potrzebę rozpychania tych momentów między obiadkami, klockami i dziecięcymi basenami czymś własnym. To COŚ  – to było właśnie rękodzieło. Powrót do wszystkich zapomnianych technik, które właściwie zaprowadziły mnie na architekturę zbudował most między dziećmi a mną…DAWNĄ MNĄ. Nie mówię tu tylko o rzucaniu się w wir spontanicznej rzeźby, malarstwa, szydełkowania, szkicowania… rodem z własnego dzieciństwa, tylko teraz w wydaniu z własnymi dzieciakami do spółki… Mówię tu głównie o szydełkowaniu, które z jednej strony dawało ucieczkę od stresów macierzyństwa, a z drugiej zataczało koło ku architekturze. Tym razem w wydaniu bardziej mięciutkim niż kubatury i budowa. W wydaniu ciepłych, organicznych wnętrz wyposażonych w rękodzielnicze dodatki. Szybko odkryłam, że o ile wykształcenie architektoniczne nie jest tak powszechne, szydełkowanie już zdecydowanie przyciągnęło większą rzeszę praktykujących pań. To uświadomiło mi, że…

Jestem kobietą, 

klasyczną „babą”, aby być bardziej precyzyjną. Lubię być w otoczeniu innych plotkujących istot. Po latach pracy w męskich zespołach głodna byłam tej energii. Głodna tym bardziej, że jedyne, o czym z innymi kobietami rozmawiałam, to bezglutenowe obiadki i dziecięce przypadłości. Tęskniłam za kobiecą przestrzenią, ale taką „naszą”, nie dziecięcą. Stworzyłam OPLOTKI – czyli przestrzeń na „plotki” przy O-plataniu. Z mojej potrzeby narodziła się cała idea zajęcia się rękodziełem „na serio” nie tylko „po godzinach”, których i tak przy dwójce maluchów było coraz mniej. Tak jak wiele innych kobiet po urodzeniu dzieci zamarzyłam o pracy, która pozwoli bezszwowo połączyć rolę profesjonalistki z rolą matki „obecnej”. Ale daleka jestem marzeń w tej materii, wiedziałam, że moje przedsiębiorstwo działające w oparciu o rękodzieło musi być co najmniej w połowie tak finansowo opłacalne, jak praca w zawodzie, bo…

 

Jestem żoną, 

ale taką, która od A do Z musi mieć realny wpływ na to, jak wyglądają nasze wspólne decyzje. Również te finansowe. Dlatego bez owijania – piszę tutaj z perspektywy osoby, która nie najlepiej czuje się w relacji zależności finansowej i traktuje biznes – również ten w oparciu o rękodzieło – jako realne narzędzie finansowania wspólnego życia. Z pracy jako rzemieślnik można „płacić rachunki” – ale jedynie wtedy, kiedy potraktuje się ją jak pracę.

Łudzenie się, że kolejki chętnych ustawią się po moje produkty i usługi bez jakiegokolwiek wysiłku w budowaniu strategii działania na rynku… to słaba metoda. Nie będę Cię karmić frazesami „rób, co kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia” – bo nawet dla mnie – „szefa” we własnej wymarzonej firmie to bzdura. Bez pracy nic się nie zadzieje – ale to Twoja w tym głowa, aby praca była przyjemna, odbywała się w obszarze Twoich najlepszych umiejętności, była zaplanowana w taki sposób, aby dawać satysfakcję i zarobek, a nie poczucie porażki. Długo wydawało mi się, że skoro biznesplan, badanie rynku, kalkulacja zysków i strat przychodzą mi łatwo, to dzieje się tak dla każdego. Tak nie jest, po części dlatego też…

 

Jestem szkoleniowcem

no nie mogłam się oprzeć, nie znoszę tego terminu – ale nic tak dobrze nie określa tego, co robię, aby osiągnąć swój cel. „Rekrutuję” kolejnych rękodzielników do współpracy, „wyławiając” perełki z płatnych programów online (np. Akademia rękodzielnika), szkoleń stacjonarnych (np. szkolenie dla Poznańskiego programu Zaułek Rzemiosła) oraz bezpłatnych grup dla chcących budować biznes w oparciu o rękodzieło (grupa).

Wiem, że osoby, które zdecydowały się na budowanie biznesu w oparciu o rękodzieło i świadomie inwestują czas, energię i środki finansowe w powodzenie swojego przedsięwzięcia – już tam są  – i to im chcę ułatwiać drogę. Dlatego daję wiele możliwości osiągania Celu, jakim jest zarabianie na rękodziele. Można skrócić sobie drogę – korzystając z mojej wiedzy i doświadczenia w intensywnych programach (np. akademia rękodzielnika), można też korzystać z bezpłatnych możliwości, jeżeli taka inwestycja, to za dużo dla Twojego osobistego budżetu. Dlaczego można wolniej? Bo dzięki temu można bezpłatnie! Wierzę, że brak finansowego zaplecza to nie przeszkoda, potrzeba po prostu więcej pracy. Właśnie dlatego…

 

Jestem społecznikiem

Jako Prezes Zarządu Stowarzyszenia dzielnie walczę o zewnętrzne finansowanie projektów skierowanych zarówno do rękodzielników, jak i początkujących przedsiębiorczyń. Wiem, jak trudno było mi nauczyć się specyfiki skutecznej promocji w dobie social-mediów i niekonwencjonalnych strategii biznesowych i jak często jest to bariera, ograniczająca nawet najcenniejsze rękodzielnicze mikrobiznesy. Jeżeli finanse to jedyny powód, dla którego nie możesz wystartować z Twoją rękodzielniczą działalnością – pisz – problemów nie rozwiążę jednym mailem, ale jeżeli wiesz, czego chcesz, nie ma przeszkód, które mogą Cię powstrzymać. Otoczenie się wspierającymi ludźmi o podobnych celach nic nie kosztuje, a może dodać sił w krytycznych momentach.

 

Jestem taka jak TY

A skoro mi się z powodzeniem udaje się „żyć z rękodzieła”, dlaczego Tobie miałoby się nie udać?

Z powodzeniem łączę rolę architekta, mamy, żony, kobiety, szkoleniowca…i wiele innych! Tak jak Ty!

Masz w sobie energię, aby zawojować świat! – jeżeli potrzebujesz środowiska wzrostu, grupy ludzi o podobnych celach, pomocy i wsparcia. Jesteś we właściwym miejscu, bo w takim właśnie celu stworzyłam Akademię Rękodzielnika.

Program startuje w określonych momentach w roku – dlatego, żeby nie przegapić startu, koniecznie zapisz się na tę listę. Pamiętaj, że Akademia – to droga „na skróty”. W programie swobodnie korzystasz z mojej wiedzy i doświadczenia,  uczysz się tutaj na moich błędach, błędach kolegów i koleżanek z programu, swoich. Popełniasz je, bo działasz! Gdybyś mogła osiągnąć to samo sama – pewnie już dawno byś to zrobiła.